Η διαταραχή της ψυχικής υγείας, εξακολουθεί ν΄αποτελεί, ένα από τα ισχυρότερα ταμπού της Ελληνικής κοινωνίας. Αποκρύπτεται μέχρι την οριακή της εκτροπή σχεδόν πάντα και είναι η ίδια η οικογένεια του πάσχοντος, που απομακρύνεται αδιάκριτα και καταστρεπτικά από αυτόν, συνήθως.
Μένει επομένως, μόνον ο τομέας της περίθαλψης να μεριμνήσει για τους ψυχικά πάσχοντες, κυρίως όταν αυτοί είναι άτομα που χρήζουν ισόβιας διαβίωσης σε ψυχιατρεία ή ξενώνες.
Η κατάσταση των δημόσιων Θεραπευτηρίων Ψυχικών Παθήσεων, στη χώρα μας, έχει γράψει μαύρες σελίδες… Η Λέρος έγινε αιτία, πριν κάποια χρόνια, για την διεθνή διαπόμπευση του συστήματος της ψυχιατρικής περίθαλψης της χώρας .
Το πρόγραμμα ΨΥΧΑΡΓΩΣ ήρθε σαν οιωνός εξυγίανσης να υφάνει φρούδες ελπίδες.
Οι πολιτικοί και η πολιτική, που ακολουθήθηκε στην ψυχική υγεία και περίθαλψη, δεν απέδωσε καρπούς, δεν εξυγίανε την προβληματική κατάσταση, δεν έφερε ανάσα στην περίθαλψη των ψυχιατρικών ασθενών, ουσιαστική.
Μερικά κολαστήρια ευτυχώς έκλεισαν, όπως η Λέρος.
Αλλά η δημιουργία ξενώνων περίθαλψης σε διάφορα μέρη της χώρας, με σκοπό την αποσυμφόρηση των δημόσιων Ψυχιατρείων, έβαλε στην διαδικασία συμμετοχής κάποιους ιδιώτες, χωρίς να συμβάλλει ουσιαστικά στην εξυγίανση των Νοσοκομείων Ψυχικών Παθήσεων.
Της Γιούλης Παπαδοπούλου
isarkadias.gr