Οι γυναίκες, το σεξ και ο διαβήτης

Τις περισσότερες φορές όταν γίνεται λόγος για τη σχέση του διαβήτη με τη σεξουαλική δυσλειτουργία, συνειρμικά κανείς σκέφτεται ότι πρόκειται για ένα ανδρικό πρόβλημα. Η αλήθεια όμως είναι, ότι και οι γυναίκες με διαβήτη μπορεί να εμφανίσουν σεξουαλικά προβλήματα που σχετίζονται με τα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα τους.

Ο διαβήτης πέρα από ένα ιατρικό γεγονός είναι κι ένα γεγονός ζωής. Συνήθως, δεν είναι ο διαβήτης ως τέτοιος που προκαλεί τα προβλήματα στη σεξουαλική λειτουργία, αλλά οι επιπλοκές που προκύπτουν από τα μη ελεγχόμενα επίπεδα σακχάρου στο αίμα. Οι επιπλοκές αυτές μπορεί να δημιουργήσουν προβλήματα τόσο στους άνδρες, όσο και στις γυναίκες, με τη διαφορά ότι οι άνδρες είναι πιο ενημερωμένοι σχετικά , σε σύγκριση με τις γυναίκες.

Παράλληλα, αν και οι γυναίκες μιλούν για τα ζητήματα οικειότητας πιο εύκολα από τους άνδρες, φαίνεται ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει για τις διαβητικές γυναίκες. Οι περισσότερες γυναίκες φαίνεται να διστάζουν να μιλήσουν στο ιατρό τους για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στη σεξουαλική τους ζωή, ενώ ταυτόχρονα και οι ιατροί δε συνηθίζουν να ρωτούν γι αυτά. Το αποτέλεσμα είναι το πρόβλημα να παραμένει χωρίς διάγνωση και οι γυναίκες να υποφέρουν σιωπηλά.

Μπορεί οι γυναίκες με διαβήτη να καθυστερούν στην παραδοχή των σεξουαλικών τους προβλημάτων, η ιατρική κοινότητα, όμως, φαίνεται να έχει καθυστερήσει ακόμα περισσότερο στη διερεύνηση αυτού του ζητήματος. Η πρώτη σχετική δημοσίευση έκανε την εμφάνιση της το 1971 και ανέφερε ότι το 35% των διαβητικών γυναικών δεν μπορούσαν να φτάσουν σε οργασμό, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό στις γυναίκες χωρίς διαβήτη βρέθηκε μόλις 6%. Ένας από τους λόγους που μπορεί να εξηγήσει αυτή τη διαφορά, είναι το γεγονός ότι το υψηλό σάκχαρο αίματος μπορεί να επηρεάσει τη λίπανση του κόλπου και να κάνει την σεξουαλική πράξη πολύ δυσάρεστη έως κι επώδυνη.

Αργότερα, το 1986, δημοσιεύτηκε η μελέτη, η οποία σήμερα θεωρείται ο ακρογωνιαίος λίθος της έρευνας πάνω στο ζήτημα. Σχεδόν οι μισές από τις συμμετέχουσες είχαν κάποιο σεξουαλικό πρόβλημα, εκ των οποίων το 32% ανέφερε ότι υπήρχε πρόβλημα στη λίπανση του κόλπου. Το 89% ανέφερε ότι τα προβλήματα ξεκίνησαν μετά τη διάγνωση του νοσήματος.

Τα οφέλη της καλής ρύθμισης του σακχάρου για την υγεία είναι πολλά αλλά φαίνεται πως οι γυναίκες δε συνειδητοποιούν πως η καλύτερη λίπανση του κόλπου και κατ’ επέκταση η καλύτερη σεξουαλική ζωή είναι ανάμεσα τους.

Μπορεί η μειωμένη λίπανση του κόλπου να είναι ένα βασικό πρόβλημα των διαβητικών γυναικών , δεν είναι όμως το μόνο που επηρεάζει τη σεξουαλική λειτουργία. Το υψηλό σάκχαρο αίματος φαίνεται ότι συνδέεται επίσης με τη διεγερσιμότητα των γεννητικών οργάνων, έναν παράγοντα που επηρεάζει το πόσο απολαυστική είναι η σεξουαλική πράξη για τη γυναίκα, αλλά και την επιθυμία της για αυτή.

Όταν λοιπόν το σάκχαρο του αίματος δεν είναι ρυθμισμένο, επηρεάζει τα μικρά αιμοφόρα αγγεία που τρέφουν τα νεύρα κι επιτρέπουν στη γυναίκα να έχει ικανοποιητική αίσθηση της περιοχής. Όταν η μικροκυκλοφορία επηρεάζεται στους άνδρες, εμφανίζεται στυτική δυσλειτουργία. Στις γυναίκες όμως, η επίπτωση του σακχάρου στη διέγερση και την αισθητικότητα της γενετήσιας περιοχής δεν είναι προφανής και μόνο η γυναίκα μπορεί να έχει επίγνωση της κατάστασης.

Με τον καιρό μάλιστα τα αυξημένα επίπεδα σακχάρου αρχίζουν να καταστρέφουν τη μυελίνη, μια πρωτεΐνη που καλύπτει τα νεύρα, με αποτέλεσμα την νευροπάθεια, ένα τύπο δηλαδή καταστροφής των νεύρων. Η πιο συχνή μορφή νευροπάθειας είναι η περιφερική, η οποία έχει ως αποτέλεσμα προβλήματα στα πόδια, όπως είναι τα μουδιάσματα. Μια άλλη μορφή νευροπάθειας, η αυτόνομη, μπορεί να επηρεάσει νεύρα σε περιοχές, όπως είναι το στομάχι, το ουροποιητικό σύστημα, ενώ κάποιες φορές μπορεί να επηρεάσει και τα νεύρα της πυέλου, τα οποία συνδέονται άμεσα με το σεξουαλικό ερεθισμό.

Κάποιοι λανθασμένα πιστεύουν πως τα παραπάνω προβλήματα απασχολούν τα άτομα που έχουν το διαβήτη τύπου Ι, ο οποίος εμφανίζεται σε νεαρή ηλικία. Η αλήθεια όμως είναι πως πολλά άτομα με διαβήτη τύπου ΙΙ αργούν πολύ να διαγνωστούν, με αποτέλεσμα κάποιος βαθμός βλάβης να έχει ήδη γίνει.

Παράλληλα, οι γυναίκες με διαβήτη είναι ταυτόχρονα επιρρεπής στις μυκητιάσεις και τις λοιμώξεις του ουροποιητικού που επίσης μπορεί να επηρεάσουν τη σεξουαλική δραστηριότητα. Το περιβάλλον του κόλπου, υγρό και θερμό, είναι κατάλληλο για την ανάπτυξη των μυκήτων. Εάν σε αυτό προσθέσουμε και το επιπλέον σάκχαρο των γυναικών με μη ρυθμισμένο διαβήτη, γίνεται ιδανικό. Οι μυκητιάσεις αυτές όμως, επηρεάζουν τον πολύ ευαίσθητο κολπικό ιστό και καθιστούν την επαφή δυσάρεστη, ή ακόμα κι επώδυνη. Ακόμα και μετά τη θεραπεία τους αφήνουν τον κολπικό ιστό ερεθισμένο, ιδιαίτερα στην περίπτωση των χρόνιων και υποτροπιαζουσών λοιμώξεων. Ο ερεθισμός σε συνδυασμό με την προβληματική κολπική λίπανση δυσχεραίνουν τη σεξουαλική πράξη.

Οι λοιμώξεις του ουροποιητικού έχουν παρόμοια επίδραση. Το αίσθημα καύσου και πόνου μπορεί να κάνουν τη σεξουαλική πράξη πολύ δυσάρεστη. Όταν η λοίμωξη είναι χρόνια, υπάρχει αντίστοιχα και χρόνια δυσφορία που οδηγεί τη γυναίκα στην αποφυγή της σεξουαλικής πράξης για μεγάλες χρονικές περιόδους. Η αποφυγή όμως της σεξουαλικής πράξης μπορεί μόνο να επιδεινώσει το πρόβλημα, γιατί όσο πιο μεγάλο το διάστημα της αποχής, τόσο πιο δύσκολο κι ενίοτε επώδυνο είναι για μια γυναίκα να αρχίσει ξανά τη σεξουαλική δραστηριότητα.

Οι ειδικοί υποστηρίζουν πως ένας από τους λόγους που υπάρχει τόσο λίγη έρευνα πάνω στο ζήτημα της σεξουαλική λειτουργίας των διαβητικών γυναικών είναι η πολυπλοκότητα της σεξουαλικής ικανοποίησης στις γυναίκες γενικά. Η πολυπλοκότητα όμως, της σεξουαλικότητας της γυναίκας είναι ίσως ένας από τους βασικούς λόγους που η επίδραση του διαβήτη σε αυτή μπορεί να είναι τόσο βλαπτική. Κάποιες φορές τα σεξουαλικά προβλήματα σχετίζονται άμεσα με τα επίπεδα του σακχάρου, κάποιες άλλες όμως έχουν να κάνουν με το γεγονός ότι ο διαβήτης έχει πάρει τον έλεγχο της ζωής της γυναίκας και είναι τελικά η ανεπαρκής διαχείριση του νοσήματος και του στρες που σχετίζεται με αυτό που επηρεάζει τη σεξουαλική λειτουργία.

Κάποιες γυναίκες με διαβήτη επίσης εμφανίζουν κατάθλιψη, η οποία έχει σαφείς επιπτώσεις στη σεξουαλική ζωή, όπως επίσης και κάποια από τα φάρμακα που χορηγούνται για την αντιμετώπιση της.
Αν και σίγουρα δεν υπάρχει πανάκεια που να απευθύνεται σε κάθε γυναίκα που αντιμετωπίζει προβλήματα στη σεξουαλική της ζωή εξαιτίας του σακχάρου, υπάρχουν δύο τακτικές οι οποίες σύμφωνα με τους ειδικούς βοηθούν σε όλες τις περιπτώσεις.

Η πρώτη βέβαια αναφέρεται στο να μοιραστεί η γυναίκα το πρόβλημα που αντιμετωπίζει με τον ιατρό της. Με τον τρόπο αυτό όχι μόνο θα αυξήσει τις πιθανότητες να λάβει βοήθεια για τη βελτίωση της σεξουαλικής της ζωής, αλλά επίσης μπορεί να δώσει στο ιατρό στοιχεία που δείχνουν ότι το σάκχαρο δεν είναι καλά ρυθμισμένο. Έτσι λοιπόν θα υπάρχει η ευκαιρία να ρυθμιστεί η φαρμακοθεραπεία και να τροποποιηθεί ο τρόπος ζωής, ώστε να επιτευχθεί ο καλύτερος δυνατός έλεγχος του σακχάρου στο αίμα. Η δεύτερη τακτική έρχεται να συμπληρώσει την πρώτη και να τονίσει πόσο σημαντικό είναι η ασθενής να ζητήσει από τον ιατρό της συγκεκριμένες θεραπείες που να απευθύνονται άμεσα στα σεξουαλικά προβλήματα. Για παράδειγμα εάν υπάρχει πρόβλημα στη λίπανση του κόλπου, ή την αισθητικότητα της γενετήσιας περιοχής, μια τοπική θεραπεία με ορμόνες θα μπορούσε να προσφέρει μεγάλη βοήθεια. Παρομοίως, εάν υπάρχουν μυκητιασικές λοιμώξεις που επιμένουν, είναι σημαντικό ο ιατρός να το γνωρίζει γιατί μπορεί να αποτελεί ένδειξη ότι κατά τη διάρκεια του κύκλου υπάρχουν κάποιες μέρες που το σάκχαρο δεν είναι καλά ρυθμισμένο. Έχει βρεθεί μάλιστα σε μελέτες, ότι πολλές γυναίκες χρειάζονται περισσότερη ινσουλίνη στη φάση πριν την εμμηνορρυσία.

Αυτό λοιπόν που πρέπει να θυμούνται οι γυναίκες με διαβήτη, είναι πως οι άνδρες δεν είναι οι μόνοι που αντιμετωπίζουν σεξουαλικά προβλήματα εξαιτίας του νοσήματος. Είναι σημαντικό λοιπόν, να αναγνωρίζουν τα προβλήματα αυτά , εάν υπάρχουν, και να μην υποφέρουν σιωπηλά. Μπορούν να μιλήσουν στον ειδικό που εμπιστεύονται είτε είναι ενδοκρινολόγος, ή γυναικολόγος και να πάρουν την κατάλληλη βοήθεια. Οι σχετικές θεραπείες που είναι διαθέσιμες σήμερα, καθώς και οι κατάλληλες τροποποιήσεις του τρόπου ζωής, όπου είναι απαραίτητο, μπορούν να κάνουν τη διαφορά και να βοηθήσουν σημαντικά τη σεξουαλική ζωή των γυναικών με διαβήτη.