Από την άλλη, οι συναισθηματικές της αντιδράσεις αρκετές φορές την κάνουν να αναρωτιέται πως θα ανταπεξέλθει στο νέο της ρόλο, πως θα μεγαλώσει σωστά το μικρό της, πως θα γίνει καλή μάνα, πως δεν θα επαναλάβει τα λάθη της δικής της μητέρας… Η αγωνία κορυφώνεται καθώς το νέο μέλος της οικογένειας γίνεται το επίκεντρο του ενδιαφέροντός της, μάλιστα θα λέγαμε ότι χωρίς να το γνωρίζει αυτό το μικρό ανθρωπάκι διεκδικεί την πρωτιά μέσα στην οικογένεια, θυμίζοντας σε όλους την παρουσία του με τον δικό του τρόπο!
Έτσι λοιπόν, στη φάση της λοχείας που κρατάει περίπου 40 μέρες μετά την γέννα, η μητέρα αφοσιώνεται ολοκληρωτικά στο μωρό της καθώς το θηλάζει, το φροντίζει, του αλλάζει τις πάνες, το πλένει… ο ύπνος της λιγοστός, η κούραση μεγάλη. Και όταν λέμε κούραση δεν εννοούμε μόνο τη σωματική. Είναι και η ψυχική κούραση μέσα από τις διακυμάνσεις στο συναίσθημα και τις συχνές αλλαγές στη διάθεση. Πόσο συχνά ως μητέρα έχετε νιώσει εκνευρισμό, άγχος, ανασφάλεια και αβεβαιότητα για τις μητρικές υποχρεώσεις και πως θα τις εκπληρώσετε χωρίς να χάσετε τον εαυτό σας;
Πόσες φορές το συναίσθημα κάνει κύκλους περνώντας από την χαρά, την γαλήνη και την ολοκλήρωση, στην μελαγχολία, στην αμηχανία και στις ενοχές για το πόσο καλή μητέρα είστε; Πόσες φορές νιώσατε τύψεις για “άσχημες σκέψεις” που μπορεί να κάνατε, όπως για παράδειγμα: “δεν το θέλω, δεν μπορεί κάποιος να έρθει και να το πάρει; Κλαίει και εκνευρίζομαι…, Πάλι θα ξυπνήσει σε λίγο, δεν έχω προλάβει να ξεκουραστώ καθόλου…” Σκέψεις που είναι φυσιολογικές, παρόλο που η μητέρα ενοχοποιεί τον εαυτό της γι αυτές.
Άλλος ένας παράγοντας που αγχώνει και τρομάζει αρκετές φορές τη μητέρα, είναι η αλλαγή του ρόλου της, όπου από ερωμένη και σύντροφος, είναι πια και μητέρα. Ο τριπλός αυτός ρόλος της φαίνεται δύσκολο να επιτευχθεί καθώς όλη της η προσοχή είναι στραμμένη στο μωρό της, έχει αφιερωθεί ολοκληρωτικά σε αυτό, του δίνει τον ερωτισμό και την φροντίδα της. Ο ρόλος της συντρόφου – ερωμένης έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Η σεξουαλική της ζωή φαίνεται να μένει πίσω, καθώς η κούραση δεν της επιτρέπει να δει τον εαυτό της ως γυναίκα. Άλλωστε και ο χρόνος προσαρμογής είναι μικρός.
Ναι, χρειάζεται προσαρμογή όχι μόνο στον νέο αυτό ρόλο-τον μητρικό, αλλά και στον συνδυασμό του με τους άλλους δύο: της γυναίκας και της ερωμένης. Οι βιολογικοί παράγοντες, οι ορμόνες, φαίνεται ότι δυσκολεύουν την προσαρμογή της εφόσον ο θηλασμός “κόβει” την ερωτική επιθυμία, η γυναίκα όσο θηλάζει δεν έχει ερωτική διάθεση. Γιατί; Επειδή ακόμη το σώμα της δεν έχει επανέλθει στην πρότερη κατάσταση, δεν υπάρχει ακόμη ωορρηξία, αλλά ούτε και κολπική εφύγρανση.
Σιγά σιγά, οι ορμόνες αποκαθίστανται όταν γίνει διακοπή στον θηλασμό, όπου η γυναίκα έχει και πάλι ωορρηξία, άρα επανέρχεται και η ερωτική επιθυμία.
Ο σύζυγος από την άλλη πλευρά, συνήθως αυτό το διάστημα μπορεί να καταλάβει την απομάκρυνσή της από την ερωτική τους ζωή, εφόσον και εκείνος χρειάζεται το δικό του χρόνο να διαχειριστεί συναισθηματικά τη νέα αυτή κατάσταση στο σπίτι του, όπου τα μέλη της οικογένειας πληθαίνουν.
Άλλωστε, μιλάμε για την χρονική περίοδο των 40 ημερών, όπου οι πρώτες 4-6 μέρες έχουν ήδη περάσει στο μαιευτήριο…
Leave a Comment