Οι καλύτερες χώρες του πλανήτη για να ζει και να δουλεύει κάποιος

Η «Κ» αναζητεί την ιδανική χώρα: οι άνθρωποι ζουν καλά, έχει υγιή και ανθεκτική οικονομία και είναι κατάλληλη για άνοιγμα επιχειρήσεων και επενδύσεις, καθώς και για εξεύρεση εργασίας. Αν κάποιος τα θέλει όλα αυτά, τότε στις πρώτες επιλογές είναι Αυστραλία, Καναδάς, Νορβηγία και Σουηδία. Οι αμέσως επόμενες είναι ΗΠΑ και Βρετανία.

Οι χώρες αυτές πληρούν όλα τα παραπάνω κριτήρια, σύμφωνα με τα στοιχεία και τις προβλέψεις του ΟΟΣΑ, της Παγκόσμιας Τράπεζας, του World Economic Forum και βάσει δεικτών ενεργειακής και πετρελαιακής αυτάρκειας και ασφάλειας. Παρουσίασαν διψήφιο ποσοστό αύξησης του ΑΕΠ από το 2008 μέχρι το 2013 και προβλέπονται θετικοί ρυθμοί ανάπτυξης για τα επόμενα χρόνια, με μειούμενη ανεργία, η οποία σήμερα δεν ξεπερνά το 7%. Ταυτόχρονα, βρίσκονται στην κορυφή με βάση τους ποιοτικούς δείκτες του ΟΟΣΑ σε ό,τι αφορά τις συνθήκες διαβίωσης: εισόδημα, υγεία, εκπαίδευση, ευτυχία, ισορροπία προσωπικής και επαγγελματικής ζωής, κοινωνικοποίηση, ασφάλεια κ.λπ.

Πετρέλαιο και καινοτομία

Ενα ερώτημα που προκύπτει είναι το εξής: τι κοινό έχουν αυτές οι χώρες που τις κάνουν ανθεκτικές και φιλικές προς τους πολίτες και τις επιχειρήσεις; Η απάντηση βρίσκεται στον εξής συνδυασμό: πετρέλαιο και καινοτομία. Εξαίρεση αποτελεί η Σουηδία, η οποία όμως διαθέτει μια νοικοκυρεμένη οικονομία και ένα κράτος που κάνει τους πολίτες του να νιώθουν ευχαριστημένοι.

Σε μια αντίστοιχη αναζήτηση, που είχε διενεργήσει η εφημερίδα Guardian για την πιο ανθεκτική οικονομία έναντι τις πρόσφατης κρίσης, διαπιστώθηκε ότι θωρακισμένες ήταν αυτές που είχαν χαμηλά χρέη και ελλείμματα.

Κατά την περίοδο της κρίσης, από το 2008 έως το 2013, είκοσι τρεις χώρες παρουσίασαν διψήφια αύξηση του ΑΕΠ μεταξύ 10,8% (Βρετανία) και 93,2% (Ινδία). Από αυτές, οι 9 έχουν πετρέλαιο και φυσικό αέριο: Ινδία, Κίνα, Ρωσία, Βραζιλία, Μεξικό, Αυστραλία, ΗΠΑ, Καναδάς και Νορβηγία. Στις χώρες με υψηλό ρυθμό ανάπτυξης ήταν αναμενόμενο να περιλαμβάνονται αρκετές αναδυόμενες οικονομίες.

Κάναμε πιο αυστηρά τα κριτήρια, αναζητώντας εκείνες με τα μικρότερα χρέη και ελλείμματα (δημοσιονομικά και ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών). Τότε έφυγαν από τη λίστα η Ρωσία, η Βραζιλία, η Νέα Ζηλανδία, οι ΗΠΑ και ο Καναδάς (οι δύο τελευταίες λόγω υψηλού χρέους). Αντίθετα, εισήλθαν οι Κορέα, Λουξεμβούργο, Εσθονία, Σουηδία και Γερμανία.

Στη συνέχεια επιλέξαμε εκείνες με την υψηλότερη ανταγωνιστικότητα, καινοτομία και φιλικότερο επιχειρηματικό περιβάλλον. Με τα κριτήρια αυτά επανήλθαν οι ΗΠΑ στις πρώτες θέσεις.

Τώρα έπρεπε να βάλουμε μερικά ποιοτικά κριτήρια, όπως το κοινωνικό κράτος, η αποτελεσματική δημόσια διοίκηση, η ασφάλεια, η υγεία, το εκπαιδευτικό σύστημα κ.ά. Με αυτά τα κριτήρια επανήλθε -και μάλιστα στις πρώτες θέσεις- ο Καναδάς, ενώ εξασφάλισαν την κορυφή οι Αυστραλία και Σουηδία. Ομως, ως πολίτες γίναμε ακόμα πιο απαιτητικοί. Θέλαμε αυξανόμενους ρυθμούς ανάπτυξης τουλάχιστον την επόμενη τριετία και μειούμενη ανεργία. Παρατηρήσαμε, λοιπόν, ότι οι χώρες που είχαν απομείνει από τις προηγούμενες δοκιμασίες πληρούσαν και αυτά τα κριτήρια. Οι χώρες αυτές αποτελούν τη «χρυσή εξάδα» και είναι οι Αυστραλία, Καναδάς, Νορβηγία, Σουηδία, ΗΠΑ και Βρετανία.

Στα σημεία…

Αναλύοντας το «κέντρο βάρους» κάθε χώρας διαπιστώνεται ότι η Βρετανία βρέθηκε στη χρυσή εξάδα κυρίως λόγω του πετρελαίου και της καινοτομίας. Οι ΗΠΑ λόγω πετρελαίου, ανταγωνιστικότητας, καινοτομίας, φιλικού επιχειρηματικού περιβάλλοντος. Η Αυστραλία λόγω πετρελαίου, χαμηλού χρέους και αποτελεσματικής δημόσιας διοίκησης. Ο Καναδάς κυρίως λόγω πετρελαίου και σωστού κράτους. Η Νορβηγία κέρδισε τη θέση της λόγω ενεργειακής αυτάρκειας και υγιών δημοσιονομικών μεγεθών, ενώ η Σουηδία κυρίως λόγω νοικοκυρεμένης οικονομίας και κοινωνικού κράτους.

Αντίθετα, η Γερμανία έχασε τη θέση της μέσα στη «χρυσή εξάδα» καθώς υπολείπεται σε σχέση με τις άλλες σε ό,τι αφορά την καινοτομία και την έναρξη νέων επιχειρήσεων (γραφειοκρατία). Η Κίνα έχασε τη θέση της λόγω ανταγωνιστικότητας και καινοτομίας. Για τον ίδιο λόγο έμειναν έξω Λουξεμβούργο, Νέα Ζηλανδία, Εσθονία και Αυστρία.

Τέλος, αναδυόμενες οικονομίες, όπως Τουρκία και Χιλή, δεν πέρασαν ούτε στους «προκριματικούς», καθώς πέραν των υψηλών ρυθμών ανάπτυξης δεν βρέθηκαν στις πρώτες 25 θέσεις με βάση μακροοικονομικά ή άλλα ποιοτικά κριτήρια (καινοτομία, ανταγωνιστικότητα, δημόσια διοίκηση κ.λπ.).

Σίγουρη εργασία, άνετο σπίτι και καλή εκπαίδευση

Σύμφωνα με τους ποιοτικούς δείκτες του ΟΟΣΑ, πηγαίνοντας κάποιος στην Αυστραλία θα εξασφαλίσει σχετικά εύκολα ένα λειτουργικό και άνετο σπίτι, θα βρει δουλειά, τα παιδιά του θα ενταχθούν σε ένα αποτελεσματικό εκπαιδευτικό σύστημα, ενώ η κοινωνική ένταξη και η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη θα αποτελούν τις βασικότερες πηγές ικανοποίησης. Ωστόσο, θα δουλεύει πολύ για να βγάλει περίπου 28.000 δολάρια τον χρόνο και θα βλέπει την οικογένειά του λίγο. Στον Καναδά, ο μέσος εργαζόμενος δεν κερδίζει περισσότερα, αλλά θα έχει καλύτερο σπίτι και θα νιώθει μεγαλύτερη ασφάλεια.

Στη Νορβηγία το εισόδημα θα αυξηθεί στα 31.400 δολάρια, θα βρει δουλειά εύκολα, θα ζει σε καθαρό περιβάλλον, θα είναι ευχαριστημένος γενικά από τη ζωή του με μια πολύ καλή ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και οικογενειακής ζωής. Με μικρότερο διαθέσιμο εισόδημα, γύρω στα 26.000 δολάρια, μπορεί κάποιος να συμβιβαστεί στη Σουηδία. Δεν θα έχει καλύτερο σπίτι από ό,τι στην Αυστραλία και τον Καναδά, αλλά θα έχει ένα από τα καλύτερα εκπαιδευτικά συστήματα, το καθαρότερο περιβάλλον, πολύ καλές συνθήκες κοινωνικής ένταξης και γενικά θα νιώθει ευτυχής που ζει σε αυτή τη χώρα. Οποιος θέλει σπίτι με τις περισσότερες ανέσεις και υψηλότερο εισόδημα (38.000 δολάρια) θα πρέπει να πάει στις ΗΠΑ. Εκεί θα βρει σχετικά εύκολα κάποια δουλειά, αλλά τα υπόλοιπα κριτήρια (εκπαίδευση, υγεία κ.λπ.) θα είναι κοντά ή λίγο κάτω του μετρίου.

Αν κατεβάσει τον πήχυ για τα χρήματα και τον ικανοποιεί ένα μέσο διαθέσιμο εισόδημα γύρω στα 23.000 δολάρια, τότε μπορεί να πάει στη Βρετανία. Σίγουρα το σπίτι του δεν θα είναι το καλύτερο του κόσμου, ωστόσο θα βρει εύκολα παρέες, θα δικτυωθεί γρήγορα, το περιβάλλον είναι καθαρό, η γειτονιά του ασφαλής και η επιχείρησή του δεν θα δίνει καθημερινές μάχες με τη γραφειοκρατία.

kathimerini.gr