Μυοκαρδίτιδα προκαλείται από μία πληθώρα λοιμώξεων και καταστάσεων όπως διάφοροι ιοί, σαρκοείδωση, αυτοάνοσα νοσήματα κά.
Ο ιός προσβάλει το μυοκάρδιο και προκαλεί τοπική φλεγμονή. Όταν κοπάσει η αρχική λοίμωξη, το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού συνεχίζει να προκαλεί φλεγμονώδη καταστροφή του καρδιακού μυ που καταλήγει στην μυοκαρδίτιδα.
Συμπτώματα
Τα συμπτώματα της μυοκαρδίτιδας ποικίλουν και σχετίζονται με την φλεγμονή στο μυοκάρδιο ή την αδυναμία του καρδιακού μυ που έπεται της φλεγμονής. Ένα μεγάλο ποσοστό των ασθενών μπορεί να είναι ασυμπτωματικό λόγω της κάλυψης των εκδηλώσεων της μυοκαρδίτιδας από τα συμπτώματα της γενικής λοίμωξης.
Τα πιο συχνά συμπτώματα:
-Δυνατός πόνος στο στήθος.
-Αίσθημα παλμών, ταχυκαρδία ή αφύσικοι παλμοί (αρρυθμίες).
-Δυσκολία στην αναπνοή, σε ανάπαυση ή σε άσκηση.
-Δυσφορία.
-Πυρετός (ειδικά στην ιογενή μυοκαρδίτιδα).
-Κόπωση και αδυναμία που συνοδεύεται από μυϊκούς πόνους που οφείλονται πολύ συχνά στην ίωση.
-Τάσεις λιποθυμίας.
-Κατακράτηση υγρών με πρήξιμο των ποδιών, των αστραγάλων και των πατουσών.
-Μπλε ή γκριζωπή ή χλωμή απόχρωση του δέρματος.
-Πονοκέφαλος, σωματικοί πόνοι, πόνοι στις αρθρώσεις, πονόλαιμος, διάρροια.
-Συμπτώματα καρδιακής ανεπάρκειας.
Διάγνωση
Η μυοκαρδίτιδα δύσκολα μπορεί να διαγνωστεί και να θεραπευθεί λόγω της μεγάλης ποικιλίας κλινικής εικόνας του ασθενούς, που μπορεί να είναι από ασυμπτωματική έως και καρδιακή ανεπάρκεια που χρήζει άμεσης μεταμόσχευσης καρδιάς. Μπορεί δε να προκαλέσει από ήπια ασθένεια χωρίς συμπτώματα που περνάει μόνη της, μέχρι πόνο στο στήθος, καρδιακή ανεπάρκεια ή ξαφνικό θάνατο.
Συχνά επίσης συσχετίζεται με την περικαρδίτιδα και πολλοί ασθενείς παρουσιάζουν συμπτώματα που υποδεικνύουν ταυτόχρονα μυοκαρδίτιδα και περικαρδίτιδα.
Αντιμετώπιση
Εκτός από την σαρκοείδωση και κάποια αυτοάνοσα νοσήματα (π.χ. συστηματικός ερυθηματώδης λύκος) όπου η μυοκαρδίτιδα μπορεί να αντιμετωπιστεί με κορτικοστεροειδή, καμία αποδεδειγμένα αποτελεσματική θεραπεία δεν είναι προς το παρόν διαθέσιμη για την θεραπεία ενεργής μυοκαρδίτιδας.
Όπως οι περισσότερες ιογενείς λογικές λοιμώξεις δεν μπορούν να θεραπευθούν με άμεση θεραπεία, έτσι και στη μυοκαρδίτιδα δίνεται συμπτωματική θεραπεία. Στην οξεία φάση, ενδείκνυται υποστηρικτική θεραπεία και πλήρης ανάπαυση. Επιπλέον η θεραπεία εξαρτάται από την αιτία και την σοβαρότητα της κατάστασης του κάθε ασθενούς και συνήθως περιλαμβάνει:
-Έλεγχο ή θεραπεία της αιτίας της φλεγμονής.
-Μείωση της δουλειάς που πρέπει να πραγματοποιήσει η καρδιά.
-Θεραπεία σε καρδιακές ανωμαλίες που προξένησαν την φλεγμονή.
-Φαρμακευτική αγωγή.
-Βηματοδότη.
Οι ασθενείς με μυοκαρδίτιδα συνήθως είναι αρκετά νέοι με μέση ηλικία τα 42 χρόνια. Σύμφωνα με έρευνες, περίπου 40% των αιφνιδίων θανάτων σε νεαρές ηλικίες, κάτω των 35 ετών, οφείλονται σε μυοκαρδίτιδα. Η συχνότητα εμφάνισης είναι παρόμοια και στα δύο φύλα, παρ’ όλα αυτά οι νέοι άνδρες είναι ιδιαιτέρως ευάλωτοι.
Leave a Comment