Αυτή η πλάκα δεν είναι ορατή και, ανάλογα με τη σοβαρότητα της κατάστασης, μπορεί να προκαλέσει το πέος να λυγίσει κυρίως όταν όταν είναι σε στύση, καθιστώντας τη σεξουαλική επαφή δύσκολη και ενίοτε επώδυνη.
Τι προκαλεί τη νόσο του Peyronie
Η αιτία της νόσου του Peyronie είναι ασαφής. Πολλοί ερευνητές πιστεύουν ότι η πλάκα της νόσου του Peyronie μπορεί να αναπτυχθεί μετά από τραύμα (χτύπημα ή κάμψη) που προκαλεί εντοπισμένη αιμορραγία στο εσωτερικό του πέους. Το τραύμα μπορεί να μην είναι αισθητό, αλλά καθώς επουλώνεται, συσσωρεύεται κάποιες φορές ασβέστιο στο σημείο, το οποίο δημιουργεί ένα σκληρό όζο.
Σε άλλες περιπτώσεις η νόσος Peyronie, όταν αναπτύσσεται με την πάροδο του χρόνου και χωρίς κάποιο αρχικό τραύμα, μπορεί να συνδέεται με γενετικά ή/και κληρονομικά χαρακτηριστικά (κληρονομείται από τους γονείς στα παιδιά μέσω των γονιδίων).
Επιπλέον, υπάρχουν ορισμένα φάρμακα που αναγράφουν τη νόσο του Peyronie ως μια πιθανή παρενέργεια. Ωστόσο, η πιθανότητα ανάπτυξης της νόσου του Peyronie από οποιοδήποτε από αυτά τα φάρμακα είναι πολύ μικρή και δεν υπάρχει απόλυτη απόδειξη ότι η νόσος του Peyronie σχετίζεται με τη λήψη αυτών των φαρμάκων.
Ποια είναι τα συμπτώματα της νόσου του Peyronie
Τα συμπτώματα μπορεί να αναπτυχθούν αργά ή να εμφανιστούν ξαφνικά κατά διάρκεια της νύχτας. Όταν το πέος είναι μαλακό, δεν υπάρχει πρόβλημα και ουσιαστικά τίποτα ανώμαλο δεν διακρίνεται με το μάτι σε αυτό. Αλλά, σε σοβαρές περιπτώσεις, η σκληρή πλάκα (η οποία είναι καλοήθης, μη-καρκινική) μειώνει την ευελιξία, προκαλώντας πόνο και αναγκάζοντας το πέος να λυγίσει κατά τη διάρκεια της στύσης.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, ο πόνος μειώνεται με την πάροδο του χρόνου, αλλά η κάμψη στο πέος παραμένει. Περιστασιακά, σε ηπιότερες μορφές της, η νόσος θα υποχωρήσει αυτόματα χωρίς να προκαλέσει σημαντικό πόνο ή μόνιμη κάμψη. Συνολικά, η νόσος του Peyronie φεύγει από μόνη της στο 5% με 19% των περιπτώσεων.
Μερικοί άνδρες με νόσο του Peyronie αναπτύξουν ουλώδη ιστό και σε άλλα σημεία στο σώμα, όπως στο χέρι ή το πόδι.
Μπορεί η νόσος Peyronie να αντιμετωπιστεί;
Ναι. Όμως, αν η εξέλιξή της παρουσιάζει βελτίωση χωρίς την ανάγκη θεραπείας, οι γιατροί συχνά προτείνουν να περιμένει ο ασθενής ένα έως δύο χρόνια ή και περισσότερο πριν επιχειρήσουν να διορθώσουν το πρόβλημα.
Οι ήπιες περιπτώσεις της νόσου σπανίως απαιτούν θεραπεία. Επίσης, ο πόνος που σχετίζεται με τη νόσο του Peyronie εμφανίζεται μόνο με τη στύση και είναι συνήθως ήπιος. Εάν η σεξουαλική επαφή είναι ικανοποιητική, τότε μπορεί να μην χρειάζεται καμία θεραπεία.
Αν, ωστόσο, ο γιατρός κρίνει απαραίτητο να γίνει κάποια θεραπεία, τότε αυτή μπορεί να είναι είτε με φάρμακα, είτε με χειρουργική επέμβαση, είτε με συμπληρώματα βιταμίνης Ε, είτε με ενέσεις ειδικών χημικών ουσιών απευθείας στο σημείο του προβλήματος.
Leave a Comment