Η συγκατοίκηση με τους γονείς κάνει τον εγκέφαλο πιο αποτελεσματικό

Σύμφωνα με την Beatriz Luna, αμερικανίδα ψυχολόγο και καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο του Πίτσμπουργκ, που ειδικεύεται σε θέματα που αφορούν το μυαλό των εφήβων, μια εκτεταμένη εφηβεία μπορεί να επιτρέπει στον εγκέφαλο να «εξειδικευθεί», ή αλλιώς να γίνει πιο ώριμος και αποτελεσματικός.

Όπως επισημαίνει στη Mail Online, η εφηβεία δεν τελειώνει πριν τουλάχιστον τα 25 χρόνια. «Κάποιοι μπορεί να υποστηρίζουν ότι όταν προσέχει κανείς τα παιδιά τόσο πολύ, αυτά δε μεγαλώνουν ποτέ. Υπάρχει όμως και μια άλλη πρόταση, που υποστηρίζει ότι προστατεύοντας την ικανότητά τους να έχουν στη διάθεσή τους μεγαλύτερο χρόνο εξειδίκευσης, αυτό θα μπορούσε δυνητικά να αποτελέσει μια καλή επένδυση, καθώς ο εγκέφαλός τους θα έχει όντως τη δυνατότητα να εξειδικευθεί σε υψηλότερο επίπεδο. Με άλλα λόγια, θα μπορέσουν να βρουν τι θέλουν να κάνουν στη ζωή τους και γενικότερα, τι θέλουν από τη ζωή τους».

«Στη Χιλή, απ’ όπου κατάγομαι, μένεις με τους γονείς σου μέχρι να παντρευτείς. Στις ΗΠΑ, νομίζω ότι τα παιδιά φεύγουν από το σπίτι πολύ νωρίς. Τελειώνουν το σχολείο και φεύγουν. Όμως το να έχεις τη δυνατότητα να παίξεις στη ζωή σου λίγο παραπάνω, μπορεί να είναι κάτι καλό» είπε η ίδια.

Σύμφωνα με την Beatriz Luna, η ανάπτυξη τους εγκεφάλου είναι σαν ένα γλυπτό σε εξέλιξη. Κατά τη διάρκεια της εφηβείας, ο εγκέφαλος διαμορφώνεται όπως ένα κομμάτι μάρμαρο που δουλεύεται να για «βγάλει» ένα άγαλμα. «Το αποτέλεσμα είναι μια πιο σύγχρονη και αποτελεσματική μηχανή επεξεργασίας και όσο μεγαλύτερο το χρονικό διάστημα που έχει κανείς στη διάθεσή του, τόσο μπορεί να βελτιωθεί η ποιότητα του γλυπτού που δουλεύει –δηλαδή του εγκεφάλου».

Η καθηγήτρια μίλησε στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Ένωσης για την Πρόοδο της Επιστήμης (American Association for the Advancement of Science), που πραγματοποιήθηκε στο Σαν Χοσέ και για την παρορμητικότητα των εφήβων, τονίζοντας ότι παρότι οι έφηβοι έχουν την ικανότητα να λαμβάνουν πολύπλοκες αποφάσεις, ένα τμήμα του εγκεφάλου τους «μπλοκάρει» σε ό,τι έχει να κάνει με την ανάληψη κινδύνων. Ως αποτέλεσμα, οι προειδοποιήσεις να μην καπνίζουν ή να μην καταναλώνουν αλκοόλ ακούγονται μεν, αγνοούνται δε.

«Οι γονείς πολλές φορές πιστεύουν ότι τα παιδιά τους κάνουν πράγματα επίτηδες, για να τους ενοχλήσουν. Όμως στην πραγματικότητα, ο εγκέφαλός τους δε λειτουργεί έτσι. Τα παιδιά δε θέλουν να κάνουν μίζερη τη ζωή των γονιών τους. Υπάρχουν βιολογικοί παράγοντες οι οποίοι ευθύνονται για τη συμπεριφορά τους. Αυτό συμβαίνει σε όλα τα είδη. Ο εγκέφαλός τους τούς λέει να φύγουν από τη γονική φωλιά και να ρισκάρουν» κατέληξε η ίδια.