Η διοχέτευση αέρα στόμα-με-στόμα στα έκτακτα περιστατικά, το λεγόμενο «φιλί της ζωής», δεν είναι απαραίτητο, ενώ δεν αποκλείεται ακόμα και να μειώσει τις πιθανότητες επιβίωσης του ασθενούς.
Σύμφωνα με δύο νέες επιστημονικές έρευνες, μια αμερικανική και μια σουηδική, υποστηρίζουν ότι στις επείγουσες περιπτώσεις, όπου επιχειρείται η καρδιοπνευμονική ανάνηψη, αρκεί η συμπίεση του στήθους με τα χέρια.
Οι δύο έρευνες, που δημοσιεύτηκαν στο ιατρικό περιοδικό “New England Journal of Medicine”, δείχνουν ότι, στα επείγοντα περιστατικά, η απλούστερη μέθοδος είναι αυτή που έχει τα καλύτερα αποτελέσματα, ενώ ούτως ή άλλως το «φιλί της ζωής» θεωρείται από αρκετούς ως μη υγιεινή διαδικασία. Σύμφωνα με τον δρα Τόμας Ρι, επικεφαλής της αμερικανικής έρευνας, «η συμπίεση του στήθους από μόνη της είναι εξίσου καλή και επωφελής», με ένα ταχύ ρυθμό γύρω στις 100 φορές το λεπτό.
Σύμφωνα με τον Λάιφ Σβένσον, επικεφαλής της σουηδικής μελέτης, «μόνη η συμπίεση του στήθους, που είναι ευκολότερο να εκμαθηθεί και να εκτελεστεί, πρέπει να θεωρείται η προτιμώμενη μέθοδος, στην οποία πρέπει να προσφεύγουν οι περαστικοί σε ασθενείς που καταρρέουν δίπλα τους από έμφραγμα».
Παλιότερα συνηθιζόταν να δίνει κανείς δύο ανάσες (φιλιά της ζωής) για κάθε 15 συμπιέσεις του στήθους του ασθενούς. Αυτή η φόρμουλα άλλαξε το 2005 και από τότε συνηθίζονται δύο «φιλιά της ζωής» για κάθε 30 συμπιέσεις του στήθους με τα χέρια. Όμως τα πειράματα σε ζώα έδειξαν ότι οι συμπιέσεις τελικά είναι εξίσου αποτελεσματικές από μόνες τους, ίσως επειδή οι ερασιτέχνες ή επαγγελματίες διασώστες συνεχίζουν να ενεργοποιούν την καρδιά του ασθενούς με την πίεση που ασκούν, αντί να διακόπτουν για να δώσουν τις ανάσες στόμα-με-στόμα στον ασθενή.
Οι ερευνητές, μελετώντας περιστατικά στη Βρετανία, τη Σουηδία και της ΗΠΑ, συνέκριναν τις περιπτώσεις διάσωσης ασθενών είτε μόνο με συμπίεση είτε και με «φιλιά της ζωής». Κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι, αν και οι περισσότεροι ασθενείς πέθαναν τελικά, όταν οι περαστικοί κατέφυγαν μόνο σε συμπίεση του στήθους, ήσαν ελαφρά αυξημένες οι πιθανότητες των ασθενών που έζησαν, να φύγουν από το νοσοκομείο χωρίς εγκεφαλική βλάβη και χωρίς την κατοπινή νευρολογική βλάβη. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την αμερικανική έρευνα, το 11,5% απέφυγαν τη ζημιά στον εγκέφαλό τους όταν είχε δοθεί και «φιλί της ζωής» έναντι 14,4% που είχαν δεχτεί μόνο συμπίεση.
Η σουηδική μελέτη, από την άλλη, διαπίστωσε ότι υπήρχε πιθανότητα επιβίωσης του ασθενούς ένα μήνα μετά το περιστατικό, σε ποσοστό 7% για όσους είχαν δεχτεί και «φιλί της ζωής» έναντι 8,7% χωρίς αυτό. Οι σουηδοί ερευνητές διευκρίνισαν ότι τα ευρήματά τους δεν ισχύουν για παιδιά κάτω των οκτώ ετών.
Σε σχόλιό του πάντως στο ίδιο ιατρικό περιοδικό, ο δρ Μίρον Γουάισφελντ της Ιατρικής Σχολής του αμερικανικού πανεπιστημίου Τζον Χόπκινς αναφέρει ότι η τεχνική της αναπνοής στο-με-στόμα («φιλί της ζωής») πρέπει να συνεχίσει να διδάσκεται στα σεμινάρια για επείγοντα περιστατικά.
Leave a Comment