Το ξύσιμο της φαγούρας προκαλεί τον εγκέφαλο να απελευθερώσει για την ρύθμιση και τον έλεγχο του πόνου, τον νευροδιαβιβαστή σεροτονίνη, σύμφωνα με νέα έρευνα από το Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον. Οι ερευνητές προτείνουν ότι η σεροτονίνη έχει ως αποτέλεσμα την εντατικοποίηση της αίσθησης, της φαγούρας.
Οι επιστήμονες γνωρίζουν από προηγούμενες μελέτες ότι ένας ήπιας έντασης πόνος στο δέρμα, όπως αυτός που προκαλείται από το ξύσιμο, παρεμβαίνει προσωρινά με την αίσθηση κνησμού. Αυτή η παρεμβολή συμβαίνει γιατί, κατά το ξύσιμο, τα νευρικά κύτταρα του νωτιαίου μυελού μεταφέρουν τα σήματα πόνου στον εγκέφαλο, αντί των σημάτων της φαγούρας.
«Το πρόβλημα είναι ότι όταν ο εγκέφαλος παίρνει αυτά τα σήματα πόνου, αποκρίνεται με την παραγωγή του νευροδιαβιβαστή σεροτονίνης για να βοηθήσει στον έλεγχο του πόνου», λέει ο επικεφαλής της έρευνας δρ Ζου-Φενγκ Τσεν, διευθυντής του Κέντρου του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον για τη Μελέτη της φαγούρας.
Ο Δρ Chen και η ομάδα του βρήκαν ότι η σεροτονίνη έχει μία επίδραση που μπερδεύει στην αίσθηση του πόνου και της φαγούρας, οπότε, όπως η σεροτονίνη εξαπλώνεται από τον εγκέφαλο προς το νωτιαίο μυελό, οι νευρώνες ανιχνεύουν τον πόνο αντί να επηρεαστεί η ένταση της φαγούρας.
Με βάση των δικών τους εμπειριών από το χρόνιο έκζεμα, η εφημερίδα «Medical News Today» ρώτησε τον Δρ. Τσεν, αν η ομάδα του βρήκε κανένα αποδεικτικό στοιχείο ότι η σεροτονίνη οδήγησε στον κύκλο της φαγούρας-ξυσίματος, παρέχοντας μια αίσθηση «ανταμοιβής» όταν ξυνόμαστε.
«Στην πάθηση της χρόνιας φαγούρας, δεν έχετε πολύ ανταμοιβή / ευχαρίστηση από το ξύσιμο, διότι ο στόχος του ξυσίματος είναι να δημιουργήσει πόνο για να ανασταλεί- σταματήσει η φαγούρα», απάντησε ο Δρ Τσεν. «Έτσι με άλλα λόγια, είστε αναγκασμένοι να επιλέξετε το μικρότερο από δύο κακά, δηλαδή ή τον πόνο ή την φαγούρα που είναι κατά κάποιο τρόπο ανταγωνιστές.»
«Τώρα, όσο πιο πολύ φαγούρα αισθάνεστε, τόσο περισσότερο πόνο θα έπρεπε να δημιουργήσουμε για να το εξουδετερώσει,» εξηγεί. «Το αποτέλεσμα είναι πιο πολύ φαγούρα …»
Οι ερευνητές εξέθρεψαν ποντίκια που δεν διέθεταν τα απαραίτητα γονίδια για την παραγωγή σεροτονίνης. Όταν στους ποντικούς, χωρίς σεροτονίνη, τους χορηγήθηκε μια ουσία που θα μπορούσε να προκαλέσει φαγούρα, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα ποντίκια δεν ξύνονταν, τουλάχιστον όχι τόσο, όσο μια ομάδα ελέγχου με ποντίκια που διέθεταν τα γονίδια που παράγουν σεροτονίνη και στο ίδιο ερέθισμα ανταποκρίθηκαν με περισσότερο ξύσιμο.
Στη συνέχεια, στα ποντίκια που δεν είχαν τα γονίδια σεροτονίνης χορηγήθηκε ενέσιμα σεροτονίνη. Η πρόσθετη σεροτονίνη προκάλεσε τους ποντικούς να αρχίσουν το ξύσιμο, όπως έκαναν και οι ποντικοί της ομάδας ελέγχου.
Η ερευνητική ομάδα σκέφτηκε διαφορετικές προσεγγίσεις που μπορεί να είναι χρήσιμες στην ελαχιστοποίηση της αίσθησης κνησμού (της φαγούρας). Μπορούν να αποκλείσουν την καταστολή της σεροτονίνης (αν και αυτό έκανε τα ποντίκια λιγότερο ευαίσθητα στην φαγούρα) καθώς είναι μια πολύτιμη χημική ουσία, απαραίτητη για το σώμα.
Ανάπτυξη, γήρανση, μεταβολισμός των οστών, διάθεση και πόνος είναι όλα εργασίες που ρυθμίζονται από τη σεροτονίνη. Έτσι μπλοκάροντας αυτόν τον νευροδιαβιβαστή θα έχει τρομαχτικές συνέπειες για όλο το σώμα. Αντ” αυτού, η ομάδα εστίασε την προσοχή τους στο να διαταράξουν την επικοινωνία μεταξύ της σεροτονίνης και των νευρικών κυττάρων στο νωτιαίο μυελό, που αναμεταδίδει την αίσθηση φαγούρας από τον εγκέφαλο προς το δέρμα.
Βάσει των ευρημάτων της ομάδας, ο Δρ Τσεν προσδιορίζει τον κύκλο φαγούρα-πόνος, όπως συμβαίνει με αυτή τη σειρά:
-Πρώτα, ξύσιμο που προκαλεί μια αίσθηση του πόνου
-Μετά, το σώμα παράγει περισσότερη σεροτονίνη για τον έλεγχο του πόνου
– Καθώς και την αναστολή του πόνου, η σεροτονίνη ενεργοποιεί τους νευρώνες GRPr μέσω των υποδοχέων 5ΗΤ1Α
Οι ενεργοποιημένοι νευρώνες GRPr στη συνέχεια μεγιστοποιούν το αίσθημα κνησμού και κάνουν την αίσθηση φαγούρας, πολύ χειρότερα.
Στη συνέχεια, η ομάδα θα συνεχίσει να εργάζεται προς την καλύτερη κατανόηση των μοριακών και κυτταρικών μηχανισμών που εμπλέκονται σε αυτό τον κύκλο.
Πηγή: godoctor.gr