Καρκινοπαθείς σβήνουν στην ουρά για ακτινοθεραπεία. Χρειάζονται 700000 συνεδρίες ετησίως και κάνουν μόνο 25000 από τους 30000 ασθενείς
Αρκετά λιγότεροι καρκινοπαθείς, από τους διεθνείς μέσους όρους, κάνουν ακτινοθεραπεία στην Ελλάδα, δηλώνει στο Πρακτορείο Fm και στην εκπομπή, της Τάνιας Μαντούβαλου, 104,9 ΜΥΣΤΙΚΑ ΥΓΕΙΑΣ, ο πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρίας Ακτινοθεραπευτικής Ογκολογίας Γιώργος Πισσάκας, ο οποίος τονίζει ότι πολύς κόσμος πεθαίνει, γιατί δεν βρίσκει ραντεβού και η κατάσταση του επιδεινώνεται. Όπως αναφέρει περίπου 30.000 καρκινοπαθείς στην Ελλάδα χρειάζονται περί τις 700.000 συνεδρίες ετησίως και από αυτούς με κόπο καταφέρνουν να κάνουν ακτινοθεραπεία οι 25.000.
Παράλληλα διαπιστώνει ότι η Αθήνα υποφέρει περισσότερο, στο θέμα των αναμονών, όπου σε ορισμένα νοσοκομεία ξεπερνούν και τους πέντε μήνες, ενώ η Θεσσαλονίκη, όπως λέει είναι σε πολύ καλύτερη μοίρα, σε αντίθεση και με κάποια νοσοκομεία της περιφέρειας που υπολειτουργούν. Το πρόβλημα, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, δεν είναι καινούργιο, αλλά ξεπερνάει την δεκαετία και είναι ανεξάρτητο από το χρώμα των κυβερνήσεων. Ωστόσο όπως επισημαίνει, έχει διογκωθεί στα χρόνια της κρίσης. Ο κ. Πισσάκας, θεωρεί όμως ανάσα, ποιοτική περισσότερο, και σε κάποιο βαθμό και ποσοτική, την δωρεά του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος με τους 7 γραμμικούς επιταχυντές, που όπως αναφέρει έως το τέλος του έτους, αναμένεται να αρχίσουν να τοποθετούνται σε ισάριθμα κρατικά νοσοκομεία, κυρίως της περιφέρειας. «Θέσεις έχουν προκηρυχθεί και για επικουρικούς και για μόνιμους. Αυτά θέλουν το χρόνο τους. Παρόλα αυτά και με τους επικουρικούς και με τους μόνιμους, νομίζω ότι πληρούμε το μίνιμουμ των απαιτήσεων για τη λειτουργία των επιταχυντών, αρκεί οι προσλήψεις των μονίμων να γίνουν γρήγορα», λέει ο πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρίας Ακτινοθεραπευτικής Ογκολογίας.
Επίσης κάνει έκκληση στην Πολιτεία, προκειμένου να μην χάνονται άδικα οι καρκινοπαθείς, να εφαρμόσει τις ήδη υπάρχουσες αποφάσεις του ΕΟΠΠΥ, και να καλύπτει τις ακτινοθεραπείες των ασθενών σε ιδιωτικά νοσοκομεία, χωρίς να πρέπει να πληρώνουν, στις περιπτώσεις εκείνες, που στα δημόσια, τους βάζουν σε μεγάλες λίστες αναμονής.
Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη :
Ερ: Κύριε Πισσάκα πριν μας δώσετε συνολική εικόνα για το τι συμβαίνει στα νοσοκομεία, θέλω να ρωτήσω ευθέως ο καρκίνος πόσο μπορεί να περιμένει;
Απ: Σε κάποιες περιπτώσεις πραγματικά επείγουν τα πράγματα. Πρώτα απ’ όλα έχει μεγάλη σημασία αν κάποιος έχει χειρουργηθεί ή δεν έχει χειρουργηθεί, αν η ακτινοθεραπεία θα συνδυαστεί με χημειοθεραπεία ή όχι και σε ποια χρονική στιγμή. Υπάρχουν περιπτώσεις που πραγματικά δεν μπορείς να περιμένεις και υπάρχουν περιπτώσεις που λόγω των συνδυασμών και με άλλες θεραπείες, ο χρόνος μέχρι την ακτινοθεραπεία είναι πολύ μεγαλύτερος, άρα μπορείς να την οργανώσεις πολύ καλύτερα. Π.χ ένα γυναικολογικό περιστατικό το οποίο δεν είναι αρχόμενο, αλλά προχωρημένο , είναι επείγον. Όπως και κάποιες περιπτώσεις στην περιοχή του λάρυγγα, ή του πνεύμονα.
Τώρα ο μαστός, ο προστάτης και άλλα σημεία, πιθανώς έχουν πολύ περισσότερα περιθώρια. Για αυτά τα περιστατικά που επείγουν, το πρόβλημα είναι τεράστιο. Γιατί αυτό το κράτος λύση δεν δίνει σε αυτούς τους ανθρώπους. Βέβαια το πρόβλημα δεν είναι καινούργιο. Είναι πάνω από δεκαετία και είναι ανεξάρτητο από το χρώμα των κυβερνήσεων.
Ερ: Ωστόσο αυτή τη στιγμή έχει διογκωθεί λόγω της κρίσης. Γιατί παλαιότερα ενδεχομένως, κάποιος πήγαινε πιο εύκολα σε ένα ιδιωτικό νοσοκομείο, αν ήταν ανάγκη. Τώρα μπορεί να μην έχει την δυνατότητα. Νομίζω γίνεται τέτοια διοχέτευση, από τους γιατρούς αναγκαστικά, για να σωθούν οι άνθρωποι.
Απ: Πολύ σωστά. Κι εκεί έχει αλλάξει το πρόβλημα . Ωστόσο όσο περίεργο κι αν φαίνεται, κάποια πράγματα έχουν βελτιωθεί, στη διάρκεια της κρίσης. Θα σας πω μόνο ότι ο ΕΟΠΥΥ με απόφαση του καλύπτει στα ιδιωτικά το 100% της θεραπείας, πλην της αμοιβής του γιατρού. Όμως επειδή όπως ξέρετε αυτά που ζητάει το κράτος πίσω, με το claw back και το rebate, αφορούν και στην ακτινοθεραπεία, οι ιδιωτικές κλινικές μετακυλείουν αυτό που τους παίρνει το κράτος, στον ασθενή. Κι έτσι λοιπόν όλο αυτό το πολύ σπουδαίο, που θεσμοθετήθηκε , να μπορεί να πάει κάποιος σε ένα ιδιωτικό, με ένα μικρό κόστος καταστρατηγείται. Από την άλλη ένα ποσό από 2 έως 5 με έξι χιλιάδες για μία ριζική θεραπεία, παλαιότερα ήταν ένα ποσό που ο μέσος Έλληνας πιθανώς και να άντεχε. Η κρίση όμως τον μέσο Έλληνα τον έχει κάνει πτωχό. Και αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα αυτή τη στιγμή και είναι το κομμάτι που πρέπει να φροντίσει το κράτος. Και υπάρχουν τρόποι να το λύσει.
Ερ: Ποιοι είναι αυτοί;
Απ: Πρώτα από όλα καταργώντας το «claw back» και το «rebate» από την ακτινοθεραπεία, αφού δεν υπάρχει προκλητή ζήτηση. Κανένας δεν πρόκειται να πάει να κάνει ακτινοθεραπεία αν δεν το χρειάζεται. Και αν θέλει να είναι ακόμη πιο ευαίσθητο το κράτος, ας βρει κάποιο τρόπο να καλύπτει το 100% στα ιδιωτικά νοσοκομεία για τους ασθενείς, που δεν μπορούν να καθυστερήσουν την ακτινοθεραπεία τους. Γιατί από την στιγμή που το κράτος δεν έχει επενδύσει καθόλου στη δημόσια ακτινοθεραπεία, ο κόσμος λύση δεν θα βρίσκει. Ότι έχει αλλάξει τα τελευταία χρόνια, έχει αλλάξει χάρη σε δωρεές και στα ΕΣΠΑ. ‘Αρα δωρεάν. Αν δεν θέλει λοιπόν να πληρώνει το κράτος στο δημόσιο, ας πληρώνει στο ιδιωτικό. Αλλά για τον ασθενή, που μια ζωή έχει πληρώσει τις εισφορές του, την κρίσιμη ώρα, πρέπει να του δίνει μία αξιοπρεπή λύση. Ο ασθενής πρέπει να κάνει μία καλή θεραπεία και τη στιγμή που πρέπει.
Ερ: Ποια είναι η εικόνα που έχετε από όλη τη χώρα. Πως διαμορφώνεται η κατάσταση σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, και τι γίνεται στην περιφέρεια με τις αναμονές;
Απ: Στην Αθήνα είναι οι πιο τραγικές αναμονές κι αυτό γιατί πολύς κόσμος έρχεται στην Αθήνα, επειδή θεωρεί ότι είναι το κέντρο των θεραπειών. ‘Αρα η Αθήνα μαζεύει τουλάχιστον τη μισή Ελλάδα και ο κόσμος γυρίζει από νοσκομείο σε νοσοκομείο, μέχρι να βρει μια πιο μικρή λίστα αναμονής. Στη Θεσσαλονίκη είναι καλύτερα τα πράγματα, γιατί και με τα ΕΣΠΑ και με δωρεές, έχει αναβαθμιστεί σημαντικά το τελευταίο διάστημα. Νομίζω ότι η Θεσσαλονίκη είναι σε πολύ καλύτερη μοίρα στο θέμα της ακτινοθεραπείας από την Αθήνα. Η Αθήνα υποφέρει. Επίσης το πανεπιστημιακό της Αλεξανδρούπολης υπολειτουργεί, το πανεπιστημιακό της Λάρισας υπολειτουργεί, στο Πανεπιστημιακό Πάτρας το ένα μηχάνημα από τα δύο είναι εκτός λειτουργίας, αλλά και στο Πανεπιστημιακό της Κρήτης, το ένα μηχάνημα έχει πολύ συχνές βλάβες. Τα Γιάννενα από την άλλη και με το δεύτερο μηχάνημα που τοποθετήθηκε πρόσφατα, είναι σε πολύ καλύτερη κατάσταση. Έχουμε σε στρατηγικά σημεία της Ελλάδας ακτινοθεραπευτικά τμήματα, τα οποία επειδή έχουν εγκαταλειφθεί στο έλεος της κρατικής αδιαφορίας, δεν μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες της περιφέρειάς τους.
Ερ: Και ο κόσμος εκεί ποιες λύσεις έχει;
Απ: Ο κόσμος εκεί έχει δύο λύσεις ή θα πρέπει να βρει που θα πάει, Θεσσαλονίκη ή Αθήνα, αν έχει την οικονομική δυνατότητα, ή δεν θα κάνει τίποτα. Θα χαθεί , γιατί δεν θα κάνει θεραπεία. Από τα στοιχεία που έχουμε, παρότι έχει μία δυσκολία για τη συλλογή των στοιχείων η Ελλάδα, πιστεύουμε, ότι σύμφωνα με τους διεθνείς μέσους όρους, στη χώρα μας κάνουν ακτινοθεραπεία, αρκετά λιγότεροι καρκινοπαθείς, από όσους θα έπρεπε. Περίπου 30.000 καρκινοπαθείς στην Ελλάδα χρειάζονται περί τις 700.000 συνεδρίες ετησίως και από αυτούς με κόπο καταφέρνουν να κάνουν ακτινοθεραπεία οι 25.000. Ο κόσμος δυστυχώς χάνεται και χάνεται άδικα. Και άλλωστε δεν είναι μόνο οι ακτινοθεραπείες που είναι για την ίαση, είναι και οι ανακουφιστικές, που είναι για τον πόνο. Μπορεί κάποιος που πονάει να περιμένει δύο μήνες; Η ακτινοθεραπεία στην οστική μετάσταση είναι το καλύτερο φάρμακο. Ποιος θα σκύψει πάνω στον άνθρωπο που πονάει; Ή μήπως αυτό δεν είναι επείγον; Σκεφτείτε μόνο τον άνθρωπο που πάσχει από καρκίνο ,που έχει να διαχειριστεί τις απίστευτες αγωνίες του και που πονάει. Οποιοσδήποτε πολιτικός έστω και ελάχιστα αν συνειδητοποιήσει για τι ακριβώς μιλάμε , θα πρέπει να σταματήσει να κοιμάται ήσυχος. Είναι πράγματα που αυτό το κράτος θα μπορούσε να τα λύσει και μπορεί ακόμα να τα λύσει, αρκεί να σκύψει σοβαρά πάνω από το θέμα.
Ερ: Ωστόσο υπάρχει έλλειμμα μηχανημάτων.
Απ: Σαφέστατα ναι. Αυτή τη στιγμή τα μηχανήματα στο δημόσιο, είναι λιγότερα από τα μισά που έχει ανάγκη η Ελλάδα. Ακόμη κι αν βάλεις και τα μηχανήματα στα ιδιωτικά νοσοκομεία, πάλι υστερούμε σε μηχανήματα. Στα δημόσια νοσοκομεία, τα μηχανήματα είναι 24 συν 3 που έχουν μπει πρόσφατα και δεν λειτουργούν ακόμα, στον ‘Αγιο Σάββα, στο ΑΧΕΠΑ και στο Μεταξά, τα οποία είναι στην τελευταία φάση των ρυθμίσεων, για να λειτουργήσουν. Αν προσθέσουμε και τα 15 μηχανήματα του ιδιωτικού τομέα, φθάνουμε στα 42, ενώ θα πρέπει να έχουμε γύρω στα 65 με 70. Επίσης από τα 24 που λειτουργούν αυτή τη στιγμή στο Δημόσιο, τα 14 είναι μεγάλης ηλικίας. Αυτό δεν σημαίνει ότι τα μηχανήματα μεγάλης ηλικίας δεν μπορούν να κάνουν πολύ καλή θεραπεία. Απλά θέλουν πολύ περισσότερο χρόνο για τη θεραπεία κάθε ασθενούς. Ενώ τα σύγχρονα μηχανήματα τα κάνουν όλα πολύ πιο γρήγορα.
Επίσης θα έπρεπε τα δημόσια νοσοκομεία να στελεχωθούν με τέτοιο τρόπο, ώστε τα ακτινοθεραπευτικά τμήματα να δουλεύουν από το πρωί ως το βράδυ.
Ερ: Σε τι φάση βρίσκεται η δωρεά του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος με τους 7 γραμμικούς επιταχυντές, σε σχέση και με τις προσλήψεις; Το Ίδρυμα είχε θέσει ως προϋπόθεση, την πρόσληψη ειδικού προσωπικού που θα μπορούσε να λειτουργεί τα μηχανήματα, και το ερώτημα είναι αν οι υπάρχουσες προσλήψεις και προκηρύξεις ικανοποιούν τις διεθνείς απαιτήσεις, βάσει των οδηγιών των Ευρωπαϊκών και Αμερικανικών Ακτινοθεραπευτικών Επιστημονικών Εταιρειών.
Απ: Θέσεις έχουν προκηρυχθεί και για επικουρικούς και για μόνιμους. Αυτά θέλουν το χρόνο τους. Παρόλα αυτά και με τους επικουρικούς και με τους μόνιμους, νομίζω ότι πληρούμε το μίνιμουμ των απαιτήσεων για τη λειτουργία των επιταχυντών, αρκεί οι προσλήψεις των μονίμων να γίνουν γρήγορα. Νομίζω τα μηχανήματα θα μπουν. Και είμαστε στην τελική φάση για αυτό. Έως το τέλος του χρόνου πιστεύω ότι θα αρχίσουν να τοποθετούνται ένα ένα, ανάλογα με τις εργασίες που θέλει κάθε νοσοκομείο. Τα περισσότερα μηχανήματα μπαίνουν στην περιφέρεια από την Αλεξανδρούπολη έως την Κρήτη . (Αλεξάνδρα, Αττικόν, Θεαγένειο, και Πανεπιστημιακά Νοσοκομεία Λάρισσας Αλεξανδρούπολης, Πάτρας και Κρήτης). Μετά από αυτή τη δωρεά, δεν θα υπάρχει κανένα δημόσιο νοσοκομείο, το οποίο δεν θα έχει ένα σύγχρονο μηχάνημα. Θα μένουν ακόμη 7 μηχανήματα που πρέπει να αντικατασταθούν , τα οποία θα μπορούσαν να είχαν ενταχθεί στα ΕΣΠΑ. Ενδιαφέρον δεν υπήρχε ποτέ από αυτό το κράτος. Δεν είναι της κρίσης το πρόβλημα, ας μην κοροϊδευόμαστε. Ενδεικτικά αναφέρω ότι το 2010 ο κύριος Λοβέρδος ανακοίνωσε 8 μηχανήματα. Αυτή τη στιγμή από τα 8, προχώρησαν μόνο τα 4 και λειτουργούν μόνο τα 2. Και είμαστε στο 2016. Γιατί όταν μιλάμε για ΕΣΠΑ μιλάμε για 5% εθνική συμμετοχή ενώ σου πληρώνουν και τον ΦΠΑ. ‘Αρα και μηχάνημα σου δίνουν και λεφτά σου δίνουν και τι λες; Αργώ και δε μπορώ λόγω γραφειοκρατίας; Δεν έχεις καμία δικαιολογία.
Ερ: Σε τι βαθμό πιστεύετε ότι θα βελτιωθεί η κατάσταση με τη δωρεά του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος;
Απ: Θα αλλάξει την ποιοτική εικόνα της ακτινοθεραπείας σε όλη την Ελλάδα. Η μεγάλη αλλαγή είναι ποιοτική. Εν μέρει ποσοτική, γιατί από αυτά τα 7 μηχανήματα τα 5 πάνε να αντικαταστήσουν παλιά μηχανήματα που λειτουργούν, ενώ τα άλλα 2 θα αντικαταστήσουν μηχανήματα που δεν λειτουργούν πια (Αλεξάνδρα και Πατρών). Είναι σημαντικό που τα περισσότερα θα καλύψουν ανάγκες της περιφέρειας, γιατί θα ανακόψουν κάπως την ροή προς την Αθήνα
Και πάλι όμως δεν φτάνουν. Είναι μία ανάσα, αλλά δεν φτάνουν. Ούτε η ακτινοθεραπεία θα λυθεί από τη μία μέρα στην άλλη. Ο ασθενής πρέπει να μπορεί να κάνει την θεραπεία του, να την κάνει καλά και τη φθηνή που πρέπει. Είτε είναι ριζική που θα του δώσει ζωή και θα πάει στην ίαση, είτε είναι ανακουφιστική και θα του δώσει ποιότητα ζωής.
Leave a Comment