Την πρώτη ημέρα αργίας των Χριστουγέννων του 2015, μία νεαρή υπάλληλος κάποιας διαφημιστικής εταιρείας του Τόκυο αυτοκτόνησε – αφού προηγουμένως έγραψε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τα εξής: «θα πρέπει να δουλέψω ξανά το Σαββατοκύριακο, θέλω πραγματικά να πεθάνω».
Μόνο το Νοέμβριο η συγκεκριμένη υπάλληλος είχε 105 υπερωρίες – όταν η συνήθης εβδομαδιαία απασχόληση ενός εργαζομένου στη χώρα μας είναι 40 ώρες. Εν τούτοις, στην Ιαπωνία οι υπερωρίες είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση – με στόχο την αύξηση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων της, ιδιαίτερα των εξαγωγικών.
Σύμφωνα τώρα με το υπουργείο υγείας της χώρας, το 2016 αυτοκτόνησαν 2.310 άτομα, επειδή δεν άντεχαν τις πιέσεις στο χώρο εργασίας τους – αδυνατώντας να ανταπεξέλθουν επί πλέον με τις κοινωνικές τους υποχρεώσεις, όπως είναι οι οικογενειακές.
Στα πλαίσια αυτά, η ιαπωνική κυβέρνηση θα ξεκινήσει στα τέλη Φεβρουαρίου την καμπάνια «να εργάζεσαι λιγότερο και να καταναλώνεις περισσότερο», με τον τίτλο «Premium Friday» – με στόχο αφενός μεν την αντιμετώπιση του φαινομένου, αφετέρου την τόνωση της εγχώριας ζήτησης, από την οποία υποφέρει τις τρεις τελευταίες δεκαετίες, μετά το σπάσιμο της φούσκας το 1990.
Η βασική ιδέα της καμπάνιας είναι την τελευταία ημέρα του εκάστοτε μήνα να σταματούν να εργάζονται όλοι οι υπάλληλοι στη χώρα στις τρεις το μεσημέρι – έτσι ώστε να ξεκουράζονται και να δαπανούν περισσότερα χρήματα διασκεδάζοντας. Πόσο μάλλον αφού το 25% των ιαπωνικών επιχειρήσεων υποχρεώνουν τους εργαζομένους τους σε υπερωρίες, οι οποίες υπερβαίνουν τις 80 ώρες το μήνα (πηγή).
Περαιτέρω, η Ιαπωνία με 1.719 ώρες εργασίας, ευρίσκεται στην τρίτη θέση παγκοσμίως – με πρώτες τις Η.Π.Α. και δεύτερη τη Ν. Κορέα, το βασικό της ανταγωνιστή. Ο μέσος Ιάπωνας εργάζεται 348 ώρες περισσότερο από το μέσο Γερμανό – ένας αριθμός που, μεταφραζόμενος σε μήνες, σημαίνει τρεις περισσότερους!
Σύμφωνα όμως με τις επικρατούσες αντιλήψεις, ο χρόνος εργασίας αυξάνει την κοινωνική αποδοχή των Ιαπώνων – θεωρούμενος ως κάτι το ηρωικό, για το οποίο αξίζει ακόμη και να πεθάνει κανείς. Από την άλλη πλευρά, το μεγάλο πρόβλημα της οικονομίας της χώρας είναι οι χαμηλοί μισθοί, με τους οποίους αμείβονται οι εργαζόμενοι (γράφημα) – με αποτέλεσμα να μην καταναλώνουν, οπότε να μειώνεται το ΑΕΠ της χώρας, τα έσοδα του δημοσίου κοκ.
Επεξήγηση γραφήματος: Εξέλιξη της αύξησης των μισθών στην Ιαπωνία.
Ως εκ τούτου, θεωρείται ο σημαντικότερος παράγοντας της αποτυχίας της νομισματικής πολιτικής που έχει υιοθετηθεί από την κεντρική της τράπεζα – η οποία παρά το ότι αυξάνει συνεχώς την ποσότητα χρήματος, δεν μπορεί να καταπολεμήσει την ύφεση. Έτσι το δημόσιο χρέος της συνεχίζει να αυξάνεται, πλησιάζοντας το 250% του ΑΕΠ – το οποίο παραμένει στάσιμο για ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα.
Leave a Comment