Σκοτώνουν τους ιθαγενείς όταν νοσήσουν!

Συγκεκριμένη πρόταση,  όμως, όπου να διατυπώνονται κατευθυντήριες οδηγίες και κριτήρια για την εισαγωγή, αλλά και τον χρόνο παραμονής των ασθενών στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας, ακόμα δεν υπάρχουν, όπως δεν υπάρχει και κανένας ουσιαστικός σχεδιασμός για την πρόσληψη γιατρών και νοσηλευτών.

Στο χειρότερο σημείο φαίνεται ότι βρίσκεται η νοσηλεία στη χώρα μας, καθώς για πρώτη φορά οι ειδικοί εντατικολόγοι μιλούν για τον μεγαλύτερο αριθμό κλειστών κρεβατιών σε Μονάδες Εντατικής Θεραπείας στην ιστορία του ΕΣΥ, με κλειστές πάνω από 180, από τις 670, θέσεις εντατικής θεραπείας στα δημόσια νοσοκομεία της χώρας, τη στιγμή που οι ασθενείς καταλήγουν στα αζήτητα των εξωτερικών ιατρείων των νοσοκομείων, με τους συγγενείς τους να προσπαθούν μέχρι την τελευταία στιγμή να βρουν μόνοι τους λύση… Στην Ελλάδα η εύρεση κρεβατιού σε μονάδα εντατικής μοιάζει Γολγοθάς, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια του χειμώνα και τα κρούσματα της εποχικής γρίπης. Σύμφωνα με τα διεθνή πρωτόκολλα, πάνω από το 50% των ασθενών που δεν βρίσκουν κρεβάτι σε μονάδα εντατικής θεραπείας και γίνεται αναγκαστικά διασωλήνωση σε κοινό θάλαμο, χάνουν τη ζωή τους… αλλά ποιος από τους ιθύνοντες του υπουργείου υγείας θα ενδιαφερθεί, ή θα χύσει ένα έστω δάκρυ! Σίγουρα κανένας, ούτε ο… εντατικολόγος, κ. Παύλος Πολάκης, που μάλλον θα βρει κάποιον τρόπο, είτε βρίζοντας, είτε λοιδορώντας, είτε απειλώντας με ξυλοδαρμό, να δικαιολογήσει τις φυσιολογικές κατ’ αυτόν παράπλευρες απώλειες. Από την άλλη, όμως, ο αξιότιμος εντατικολόγος και υπουργός, κ. Πολάκης, κάνει τα στραβά μάτια και εν γνώσει του ανέχεται να νοσηλεύεται/γηροκομείται γιαγιά (Α…), για σχεδόν επτά μήνες λόγω… γεροντικής άνοιας, στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του Δημόσιου Νοσοκομείου “Ελπίς”, επειδή έχει… και μπάρμπα στην “Κορώνη” και κόρη στην “Ελπίδα”. Το μόνο που κάνει το νοσηλευτικό προσωπικό είναι να γηροκομεί την κατά τ’ άλλα συμπαθέστατη γριούλα, η οποία τα όποια φάρμακά της θα μπορούσε να τα λαμβάνει και εκτός ΜΕΘ, ή ακόμα και στο σπίτι της. Πόσοι διασωληνωμένοι ασθενείς θα μπορούσαν να είχαν σωθεί εάν είχε βγει πριμ μήνες από τη ΜΕΘ η συμπαθητική ηλικιωμένη κυρία… αν δηλαδή ο Συριζαίος διοικητής του νοσοκομείου, έκανε τη δουλειά του και δεν χρέωνε το νοσοκομείο με ποσόν, άνω των 800.000 ευρώ, χωρίς ουσιαστικό λόγο, θέτοντας συγχρόνως σε κίνδυνο τις ζωές άλλων ασθενών; Σίγουρα ο εισαγγελέας θα πρέπει να ρίξει μια ματιά στον φάκελο της ασθενούς, αλλά και πόσοι άτυχοι ασθενείς έφαγαν πόρτα από τη ΜΕΘ του “Ελπίς”, και έχασαν τη ζωή τους…

Στην Αττική, μέχρι και πρόσφατα, σε καθημερινή βάση από τους 30 ασθενείς που αναζητούσαν κρεβάτι έβρισκαν μόνο οι μισοί, ενώ οι υπόλοιποι καταφεύγουν στις προσευχές… και στην τσέπη τους…

Βεβαίως, οι υπεύθυνοι των δημοσίων νοσοκομείων βρίσκουν κάθε είδους δικαιολογία για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα και την ανικανότητά τους. Κάπως έτσι, ασθενής εβδομήντα δύο ετών, διασωληνωμένος, βρισκόταν σε ένα απλό δωμάτιο νοσοκομείου μαζί με έξι άλλους ασθενείς, με ένα χάρτινο κουτί με ορούς να στηρίζει το σώμα του σε πλάγια θέση, προκειμένου να μπορούν οι γιατροί να αναρροφήσουν υγρά από τους πνεύμονές του. Η δικαιολογία που δόθηκε στους συγγενείς του ήταν…. πως ο ασθενής ήταν υπέρβαρος (ζύγιζε 120 κιλά) και δεν τον δεχόντουσαν σε μονάδα εντατικής θεραπείας…!

Στην Ελλάδα του 2017, όταν είσαι χοντρός… απλά για το υπουργείο Υγείας δεν μετράς στους ζωντανούς και πιθανότατα να σου γίνει και παρατήρηση για το ότι ακόμα τολμάς και ζεις…

Στη χώρα μας δεν υπάρχει, δυστυχώς, η ειδικότητα της επείγουσας ιατρικής και το επείγον εξυπηρετείται από τις υπάρχουσες ειδικότητες των νοσοκομείων, χωρίς να υπάρχουν προγράμματα εκπαίδευσης. Επίσης, η οργάνωση των ΤΕΠ (Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών) έχει μείνει στα χαρτιά, με αρνητισμό και εκ μέρους των γιατρών, λόγω ελλείψεως κατάλληλων υποδομών. Τα Τμήματα αυτά πρέπει να είναι αυτοδύναμα. Πρέπει να διαθέτουν κατάλληλα εκπαιδευμένο προσωπικό, όλα τα διαγνωστικά μέσα, και να έχουν άμεση πρόσβαση- προτεραιότητα στα χειρουργεία και στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας. Οι τέσσερις πυλώνες της επείγουσας ενδονοσοκομειακής ιατρικής – ΤΕΠ, Απεικονιστικά Εργαστήρια, Χειρουργεία και Μονάδες Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) – πρέπει να είναι χωροταξικά και λειτουργικά σε άμεση και απόλυτη διασύνδεση.  Σε ό,τι αφορά τις ΜΕΘ στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ο στόχος είναι το 20% των κλινών ενός νοσοκομείου να είναι κλίνες Εντατικής, ενώ στις ΗΠΑ τείνουν στο 40%. Στην Ελλάδα είμαστε κάτω του…  2%. Αυτό που κατ’ αρχήν πρέπει να γίνει είναι να λειτουργήσουν άμεσα οι 170 παροπλισμένες κλίνες εντατικής θεραπείας και να υπάρξουν βραχυπρόθεσμοι στόχοι για την ανάπτυξη και τη στελέχωση ακόμα περισσοτέρων νέων κλινών.

Πρέπει να εκσυγχρονιστούν τα εργαστήρια όλων των νοσοκομείων και να εξοπλιστούν με σύγχρονα απεικονιστικά μέσα, να εκσυγχρονιστούν και να επεκταθούν τα χειρουργεία, να στελεχωθούν όλοι οι κλάδοι, να υπάρχει εκπαίδευση και μετεκπαίδευση του προσωπικού και να γίνει χωροταξική – περιφερειακή διαβάθμιση των υπηρεσιών.

Ωστόσο, άμεση προτεραιότητα αποτελεί η λειτουργία των έτοιμων κρεβατιών ΜΕΘ και των θεσμοθετημένων Μονάδων Μεταναισθητικής και Μετεγχειρητικής Φροντίδας με παράλληλο βραχυπρόθεσμο πρόγραμμα ανάπτυξης νέων κλινών ΜΕΘ και σχεδιασμένης εξειδίκευσης του απαραίτητου προσωπικού. Οι προσλήψεις προσωπικού πρέπει να έχουν ως στόχο όχι μόνο την κάλυψη των σημερινών αναγκών αλλά και τη δυνατότητα στελέχωσης των αυριανών κλινών. Ο σχεδιασμός θα πρέπει να περιλαμβάνει την παράλληλη ανάπτυξη των Μονάδων Αυξημένης Φροντίδας για την αποσυμφόρηση των ΜΕΘ. Για να επιτευχθούν, όμως, οι παραπάνω στόχοι πρέπει να αλλάξει ο προϋπολογισμός για την Υγεία. Και θα αλλάξει, διότι η κοινωνία έχει προσδοκίες και απαιτήσεις. Όλοι παρακολουθούν τι συμβαίνει στον κόσμο. Η πίεση θα γίνεται όλο και μεγαλύτερη, όσο οι ΜΕΘ θα προσφέρουν υπηρεσίες υψηλού επιπέδου με απτά αποτελέσματα και η κοινωνία θα αισθάνεται συγκριτικά την εγκατάλειψη.

Οι Κρητικοί γιατροί της ηγεσίας του υπουργείου Υγείας, Ανδρέας Ξανθός και Παύλος Πολάκης, ροκανίζουν ηδονικά τον υπουργικό χρόνο στην Αριστοτέλους, παρέα με τον ανεκδιήγητο γενικό γραμματέα και αφισοκολλητή του ΣυΡιΖα, Πέτρο Γιανουλάτο, ρουφώντας ρακί στην υγεία των κορόιδων, την ώρα που τα δημόσια νοσοκομεία, που στενάζουν, παρασύρονται στη δίνη των φρούδων εξαγγελιών της κυβέρνησης, της έλλειψης προσωπικού και των μειωμένων πόρων, σκοτώνοντας συμπολίτες μας -αλλά ποιος νοιάζεται;