Παρά τα όσα λέγονται η υγεία στην Ελλάδα νοσεί βαριά, με απρόβλεπτες συνέπειες για όλους

του Aλέξανδρου Γιατζίδη, διευθυντή σύνταξης iatrikanea / medlabnews.gr

Κάθε χρόνο στον κόσμο γιορτάζεται στις 7 Απριλίου η Παγκόσμια Ημέρα Υγείας. Η ημερομηνία αυτή σηματοδοτεί την επέτειο της ίδρυσης του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας το 1948. Κάθε χρόνο, επιλέγεται ένα θέμα για την Παγκόσμια Ημέρα Υγείας, το οποίο αναδεικνύει κάποιον σημαντικό τομέα, άμεσης προτεραιότητας για τον ΠΟΥ.

Η Παγκόσμια Ημέρα Υγείας είναι μια παγκόσμια εκστρατεία, που καλεί όλους – από παγκόσμιους ηγέτες μέχρι τους πολίτες της κάθε χώρας – να επικεντρωθούν σε μια συγκεκριμένη πρόκληση για την υγεία που έχει παγκόσμιο αντίκτυπο. Εστιάζοντας σε νέα και αναδυόμενα θέματα υγείας, η Παγκόσμια Ημέρα Υγείας παρέχει μια ευκαιρία για να ξεκινήσει συλλογική δράση για την προστασία της ανθρώπινης ευημερίας.

Δυστυχώς παρά τα όσα λέγονται από επίσημα χείλη ότι όλα είναι καλά και πολλά από τα προβλήματα του παρελθόντος έχουν αποκατασταθεί, η πραγματικότητα είναι τραγική.

Όποιος ζει την καθημερινότητα στο χώρο της υγείας βιώνει μια τραγική κατάσταση σε όλους τους τομείς. Ο κόσμος πραγματικά έχει εξαθλιωθεί και δεν έχει να πληρώσει ούτε για τα απαραίτητα. Αυτό έχει ως συνέπεια να περιορίζει τις επισκέψεις του στους γιατρούς και πολλές φορές φτάνει στο σημείο να μην παίρνει τα φάρμακά του ή ακόμα χειρότερα να θέλει να τα πάρει αλλά να μην τα βρίσκει λόγω ελλείψεων.

Η υγεία στην Ελλάδα νοσεί και νοσεί βαριά. Η κατάσταση γίνεται κάθε μέρα και χειρότερη:

• Με σύστημα υγείας σε πλήρη αποδιοργάνωση,
• Με ασφαλιστικό ανύπαρκτο
• Με πόρους να περικόπτονται,
• Με τους παρόχους υγείας να κλείνουν ή να εξαγοράζονται από ξένους
• Με κινητοποιήσεις σε γιατρούς
• Με κινητοποιήσεις σε φαρμακοποιούς
• Με υγειονομικούς να φεύγουν μετανάστες σε όλο τον κόσμο
• Με συντάξεις που μειώνονται,
• Με 24% ανεργία,
• Με παιδιά που λιποθυμούν από την πείνα,
• Με χιλιάδες ανθρώπους στα συσσίτια,
• Με ανθρώπους να ψάχνουν στα σκουπίδια
• Με χιλιάδες άστεγους
• Με capital controls με την αξιολόγηση να μην τελειώνει και την οικονομία της χώρας σε διάλυση.

Πριν λίγες μέρες έκθεση της Unicef  αναφέρει ότι φτώχεια και πείνα βασανίζουν περισσότερο από μισό εκατομμύριο παιδιά στην Ελλάδα. Παρατηρείται μια δραματική αύξηση της παιδικής φτώχειας από το 22,6% το 2008, στο 55,1% το 2014.
Μεγάλη μελέτη που δημοσιεύτηκε πρόσφατα και έγινε με την συμμετοχή των iatrikanea και medlabnews.gr και διεξήχθη στο ιδιωτικό πρωτοβάθμιο χώρο της υγείας διαπιστώνει ότι έχει αλλάξει η προληπτική συμπεριφορά σε 80% των Ελλήνων, κυρίως λόγω οικονομικής μεταβολής τους. Αυτό θα έχει συνέπειες στο αμέσως επόμενο διάστημα αφού θα αυξηθούν τα καρδιαγγειακά νοσήματα που δεν θα έχουν αντιμετωπισθεί έγκαιρα καταστάσεις μετά από προληπτικούς ελέγχους.

Όλη αυτή η κατάσταση δημιουργεί ένα εκρηκτικό μείγμα της δημόσιας υγείας που θα πρέπει να αντιμετωπιστεί από ένα σύστημα που πεθαίνει και στηρίζεται στον υπερβάλλοντα ζήλο και φιλοπατρία των Ελλήνων γιατρών, φαρμακοποιών, νοσηλευτών και λοιπών υγειονομικών καθώς και όλων των εταιρειών που είναι απαραίτητες για την ύπαρξη του συστήματος υγείας και είναι νοσηλευτικά ιδρύματα, διαγνωστικά κέντρα, φαρμακευτικές εταιρείες και εταιρείες προμηθειών υλικών και ιατρικών μηχανημάτων. Όμως η φιλοπατρία και ο ζήλος δεν αρκεί για να ξεπεραστούν τα τεράστια χρέη που έχει το κράτος απέναντί τους, έχει ακόμα ληξιπρόθεσμα που οφείλονται από το 2008, ασφαλιστικών ταμείων όπως του ΟΠΑΔ, ΙΚΑ κλπ. και που έχουν δημιουργήσει πολύ σοβαρά προβλήματα στη λειτουργία όλων αυτών των φορέων. Παρά την κατάσταση αυτή καλούνται να αντιμετωπίσουν κάθε χρόνο το rebate και το clawback που καθιέρωσε η πολιτεία προκειμένου να τιθασεύσει τα έξοδα και κάνει έναν κλειστό προϋπολογισμό σε βάρος του ιδιωτικού τομέα υγείας όπου φορτώνει συνεχώς με νέα έξοδα επιμερίζοντάς τα στους ιδιώτες. Έτσι στο ήδη άρρωστο σύστημα φόρτωσε τους ανασφάλιστους, τους πρόσφυγες και άλλους αλλά χωρίς να έχει αυξήσει τους πόρους. Για να το καταφέρει αυτό το κράτος δημιουργεί προσκόμματα στην Φαρμακοβιομηχανία στην εισαγωγή νέων φαρμάκων και άλλων, με αποτέλεσμα ένας υγιείς κλάδος της οικονομίας να ασφυκτιά ή ορίζει τιμές εξετάσεων που είναι και κάτω του κόστους τους.

Παρά ταύτα το ίδιο το κράτος και οι φορείς του, μέσω των υπευθύνων, Υπουργών, Διοικητών, Προέδρων κλπ,  λένε ότι όλα λειτουργούν άψογα, τα πράγματα στην υγεία βελτιώνονται και δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Και λένε ακόμα ότι θα πρέπει να πάρουμε κονδύλια από τον ιδιωτικό χώρο της υγείας και θα τα επιμερίσουμε στον δημόσιο. Έφτασαν να λένε ότι το κράτος μέσω του ΕΟΠΥΥ θα παρέχει τις υπηρεσίες του σε 11.000.000 πολίτες από 6.000.000 που ξεκίνησε και θα αυξήσει τους 22.000 παρόχους υγείας σε 35.000, αλλά χωρίς πόρους!. Πως βγαίνει αυτή η εξίσωση; Απλά δεν βγαίνει.

Και αφού δεν βγαίνει, βγαίνουν από τα συρτάρια τα σκάνδαλα στην υγεία. Όμως αυτά δεν δίνουν λύσεις. Απλά διασκεδάζουν τις εντυπώσεις και έχει να ασχολείται ο κόσμος που δεν γνωρίζει φορτώνοντας ότι τα προβλήματα που έχουν διογκωθεί οφείλονται στους κακούς γιατρούς και στις κακές πολυεθνικές φαρμακευτικές εταιρείες.

Πάνω λοιπόν από το κουφάρι της υγείας που κρατιέται χωρίς πόρους από τους λίγους που μένουν γιατί δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς στήνεται και ένας χορός για να επιμεριστούν ευθύνες. Άλλωστε πόροι όπως φαίνεται δεν υπάρχουν. Όμως με τον τρόπο αυτό το πρόβλημα θα γίνει μεγαλύτερο και οι συνέπειες στην υγεία απρόβλεπτες.
Η πολιτεία αντί να ψάχνει να επιμερίσει τις ευθύνες της εκείνο που επιβάλλεται να κάνει είναι να βρει πόρους. Όχι να κόψει και άλλο από την υγεία ή να φορτώσει το σύστημα και με άλλες υποχρεώσεις  έχοντας κλειστό προϋπολογισμό. Λύσεις δίνονται από όλους τους εμπλεκόμενους φορείς για το πώς μπορεί να γίνει βιώσιμο το σύστημα αλλά φοβόμαστε ότι η πολιτεία δεν θέλει να τις υιοθετήσει για πολλούς και ευνόητους λόγους. Άλλωστε η υγεία είναι ένας χώρος για πολιτική εκμετάλλευση πολύ πρόσφορος.