Η μετανάστευση επιστημόνων, γίνεται στο πλαίσιο ενός ευρύτερου σχεδιασμού και όχι από προδοσία!

του Αλέξανδρου Γιατζίδης, διευθυντή σύνταξης, iatrikanea / medlabnews.gr

Σάλος έχει προκληθεί από τη δήλωση του ηθοποιού και πρώην βουλευτή του ΚΚΕ Κώστα Καζάκου για τους χιλιάδες νέους Έλληνες που αναζητούν καλύτερη τύχη στο εξωτερικό.

Ούτε λίγο, ούτε πολύ ο Κώστας Καζάκος χαρακτήρισε τους νέους και τις νέες αυτές ως προδότες επειδή δεν μένουν στον τόπο τους. Μετά όμως την κατακραυγή που προκάλεσε ανασκεύασε την αρχική δήλωση και είπε ότι εννοούσε ότι προδότες είναι όλοι αυτοί που αναγκάζουν να φύγουν οι νέοι στο εξωτερικό.

Η αλήθεια πάντως δεν είναι ούτε στην μια δήλωση ούτε στην άλλη την ανασκευασμένη.
Η αλήθεια είναι ότι φεύγουν οι νέοι αλλά και όλων των ηλικιών πλέον επιστήμονες, γιατί έτσι βολεύει και το κράτος που τους δέχεται αλλά και την χώρα μας. Υπάρχει πολιτικός σχεδιασμός που αναγκάζει τους Έλληνες να φεύγουν στο εξωτερικό.

Από την δεκαετία του 2000 λεγόταν για την υπερπληθώρα επιστημονικού προσωπικού και ότι όλοι οι νέοι μας τελειώνουν ένα ανώτατο ίδρυμα αλλά δεν υπάρχουν δουλειές και δεν μπορούν να βρουν εργασία. Τώρα με την οικονομική κρίση και την ανεργία να κτυπάει ανεπίσημα 30% επίσημα 23% δεν βρίσκει κανένας από αυτούς εργασία ή δεν βρίσκει εργασία σε αυτό που τελικά έχουν σπουδάσει.

Από την άλλη οι εργοδότες εγκλωβισμένοι από τις εργασιακές συλλογικές συμβάσεις και τις αμοιβές που δεν ανταποκρινόντουσαν στην μεγάλη ύφεση της οικονομίας στην χώρα μας δεν είχαν τη δυνατότητα να ανοίξουν νέες θέσεις εργασίες, ακόμα και αν ήταν επιδοτούμενες, από τα προγράμματα του ΟΑΕΔ.

Είναι χαρακτηριστικό ότι στο ταμείο ανεργίας του ΟΑΕΔ ακόμα και πριν την κρίση υπήρχαν ειδικευμένοι γιατροί που δεν έβρισκαν εργασία στην χώρα μας (πχ θωρακοχειρουργοί, ειδικότητα που οπωσδήποτε χρειάζεται νοσοκομείο).

Το ελληνικό κράτος λοιπόν αδυνατεί να καλύψει τα κενά των επιστημόνων του, όχι γιατί υπάρχει τόση υπερπροσφορά επιστημόνων, αλλά λόγω κρίσης αδυνατεί καθαρά να τους πληρώσει. Προτιμά το κράτος να κάνει κατασπατάληση των εσόδων του, από τον κακό χειρισμό των πολιτικών επιλογών από το να πληρώσει αξιοπρεπώς τους επιστήμονές του και να τους κρατήσει εντός Ελλάδος.

Η υπερπληθώρα λοιπόν, ιατρών και επιστημονικού προσωπικού ακολουθεί το δρόμο της μετανάστευσης.
Η Ευρώπη γενικά αλλά και κράτη εκτός Ευρώπης έχουν υιοθετήσει την λογική του γερμανικού SPAREN που σημαίνει εξοικονόμηση, σε όλους τους τομείς της εργασίας. 
Η λογική αυτή σημαίνει εξοικονόμηση εργατικού και επιστημονικού δυναμικού, με μείωση μισθών και πόρων και με προώθηση συμφερόντων κέρδους από την εργοδοσία.

Και η Ελλάδα όμως κάνει sparen. Για να κάνει sparen η Ελλάδα ωθεί τους ιατρούς και άλλους επιστήμονες στην φυγή (μετανάστευση) και τους δέχεται η Γερμανία και άλλες χώρες με την λογική του sparen αφού ο Έλληνας ειδικευμένος είναι sparen για το Γερμανό εργοδότη!

Με αυτόν τον τρόπο δεν υφίστανται οι συλλογικές συμβάσεις και ο sparen υπογράφει συμβάσεις δουλοπαροικίας (ό,τι του δώσουν να υπογράψει, το υπογράφει). Συνήθως εφαρμόζεται το σύστημα της τρίμηνης σύμβασης προκειμένου να δουν αν ο μετανάστης επιστήμονας προσαρμόζεται στο νέο περιβάλλον και ανανεώνεται σε άλλο ένα τρίμηνο και αργότερα μπορεί η σύμβαση να γίνει ετήσια. Με την ατομική αυτή σύμβαση που εφαρμόζεται, ο εργοδότης έχει πάντα τον κυρίαρχο λόγο. Φυσικά η αμοιβή είναι κατά πολύ μεγαλύτερη από αυτή που θα είχε στην χώρα μας, αν φυσικά είχε δουλειά, αλλά αρκετά χαμηλότερη από αυτή που έχει ο εργαζόμενος ντόπιος στην χώρα υποδοχής.

Με το σύστημα αυτό εξυπηρετούνται όλοι. Και η Ελλάδα εξάγει επιστημονικό προσωπικό που δεν μπορεί να απορροφήσει και η χώρα υποδοχής βρίσκει καλά κατηρτισμένο επιστημονικό προσωπικό με σχέσεις εργασίας που δεν έχουν καμία σχέση με αυτές που επικρατούν για αυτούς που ζουν σε αυτήν την χώρα πχ Γερμανία.

Αναξιοκρατία, διαφθορά και οικονομική κρίση είναι οι βασικοί λόγοι που οδηγούν τους ταλαντούχους νέους της χώρας μας να αναζητήσουν εργασία στο εξωτερικό.
Η τάση φυγής για να πετύχει από το ελληνικό κράτος επιτείνεται με παύση διορισμών, παύση προκηρύξεων νέων θέσεων. Όμως δεν σκέφτεται καθόλου ότι θα οδηγήσει εκτός Ελλάδας μια ολόκληρη γενιά νέων ερευνητών και θα εμποδίσει την ανάδειξη της επόμενης γενιάς. Μια επόμενη γενιά θα παραμείνει σε κατώτατο επίπεδο μισθού χωρίς πολλές απαιτήσεις. Αυτή είναι η τελική λογική.

Οδηγούν τους επιστήμονες της χώρας μας σε πλήρη εξαθλίωση έτσι ώστε να φτάνουν να τον τοποθετούν στην φάση του φτωχού, που και το ξεροκόμματο φαντάζει παντεσπάνι. Με τον τρόπο αυτό το ξεροκόμματο στο εξωτερικό φαντάζει στο μυαλό του κάθε νέου επιστήμονα, όαση στην έρημο της ανεργίας.

Σου λένε οι επιστήμονες που φεύγουν ή έχουν φύγει στο εξωτερικό ότι η αναξιοκρατία, η διαφθορά και φυσικά η οικονομική κρίση είναι οι βασικοί λόγοι που τους οδήγησαν και τους οδηγούν να αναζητήσουν εργασία στο εξωτερικό. Είναι χαρακτηριστικό ότι σήμερα το 30% των ιατρών δεν έχει να πληρώσει τις ασφαλιστικές του εισφορές καθώς είτε υποαπασχολούνται είτε είναι άνεργοι. Ο κόσμος είναι υποασφαλισμένος ή ανασφάλιστος.

Εκείνο δε που είναι ιδιαίτερο λυπηρό είναι ότι αρκετοί δεν θέλουν (20%) ή δε προβλέπουν (30%) ότι θα επιστρέψουν ποτέ στην Ελλάδα (από έρευνα της ICAP).

Τι πρέπει να γίνει;
Ένας νέος πολιτικός σχεδιασμός. Να μπούνε γερές βάσεις έτσι ώστε να κερδίσουν οι επιστήμονές μας την αξιοπρέπεια, που τους πήραμε και από πλευράς εργασίας αλλά και από πλευρά αμοιβών. Να μπορούν να ανασάνουν μέσα στην χώρα μας και να έχουν τη δυνατότητα να αναπτύξουν τα ταλέντα τους στην χώρα μας και όχι σε ξένες χώρες. Το να επαναεπενδύσει το ελληνικό κράτος, στο μέλλον, θα φέρει μεσομακροπρόθεσμα οφέλη, αλλά θα πρέπει να ξεπεράσει τις αγκυλώσεις του που λένε ότι κοιτάμε τι θα κάνουμε σήμερα, χωρίς κανένα πλάνο για το μέλλον.