“Τερτίπια” και παγίδες με τη χρήση συσκευών POS

Μπορεί σε λίγες ημέρες να είναι υποχρεωτική η εγκατάσταση συσκευών ηλεκτρονικής χρέωσης POS σχεδόν σε όλο το φάσμα της αγοράς, αυτό όμως δεν σημαίνει και ότι θα εκλείψει η καθημερινή, μικρή αλλά διαδεδομένη, φοροδιαφυγή μέσω της μη έκδοσης αποδείξεων. Ήδη έχουν αρχίσει να κάνουν την εμφάνισή τους στην αγορά κρούσματα “συμπεριφορών” από επαγγελματίες και μικρομεσαίες επιχειρήσεις που στοχεύουν στο να παρακαμφθεί η καταγραφή της συναλλαγής μέσω των POS και να μην εκδοθεί τελικά απόδειξη.

Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται το σχέδιο προληπτικών μερικών ελέγχων της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων, που περιλαμβάνει τη διενέργεια φέτος τουλάχιστον 40.000 ελέγχων στην αγορά, με αιχμή τις τουριστικές περιοχές, και από τα ευρήματα των ελέγχων προκύπτουν μερικά ενδιαφέροντα συμπεράσματα για το πώς επιχειρούν ορισμένοι επιτήδειοι να κρυφτούν από τα POS.

Η υποχρεωτική εγκατάσταση συσκευών ηλεκτρονικής χρέωσης είναι το βασικό μέτρο που προώθησε τα τελευταία δύο χρόνια το υπουργείο Οικονομικών, σε συνεργασία με τα τεχνικά κλιμάκια των “θεσμών”, για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής. Η θεωρία πίσω από το σχέδιο λέει ότι, εφόσον μια συναλλαγή καταγράφεται στο τραπεζικό σύστημα, αυτό αποτελεί από μόνο του ένα σημαντικό κίνητρο από την πλευρά του επαγγελματία ή της επιχείρησης για έκδοση απόδειξης. Αυτό, με τη σειρά του, μεταφράζεται σε απόδοση στο Δημόσιο του ΦΠΑ που εμπεριέχεται στην αξία της συναλλαγής, αλλά και καταγραφή της αξίας της συναλλαγής στα ακαθάριστα έσοδα του επαγγελματία ή της επιχείρησης.

Σύμφωνα, μάλιστα, με τα στοιχεία που έχει ήδη στη διάθεσή του το υπουργείο Οικονομικών, η αύξηση της χρήσης “πλαστικού χρήματος” που καταγράφηκε μετά την επιβολή των κεφαλαιακών ελέγχων στην αγορά (capital controls) είχε πολύ θετικές επιπτώσεις στη φορολογική συμμόρφωση αλλά και στα φορολογικά έσοδα, κυρίως αυτά του ΦΠΑ.

Ωστόσο, η θεωρία απέχει μερικές φορές σημαντικά από την πράξη. Ορισμένοι επιχειρούν να αποφύγουν το ηλεκτρονικό δίχτυ των POS. Πώς γίνεται αυτό;

Μη έκδοση απόδειξης

Μια πολύ συνηθισμένη μορφή “άμυνας” έναντι των POS είναι η μη έκδοση απόδειξης ακόμα και στις περιπτώσεις που ο επαγγελματίας ή η επιχείρηση έχουν δεχτεί τη σχετική πληρωμή μέσω των POS. H πρακτική αυτή εμπεριέχει ένα ρίσκο για τους επαγγελματίες, καθώς ο μοναδικός τρόπος προκειμένου να ελεγχθεί το παραπάνω είναι με τη φυσική παρουσία του ελεγκτή στην επαγγελματική εγκατάσταση του ελεγχομένου. Ο ελεγκτής ζητά την κίνηση της συσκευής POS και τη συγκρίνει με την ημερήσια μνήμη της ταμειακής μηχανής. Εκεί εντοπίζονται χρεώσεις μέσω καρτών για τις οποίες δεν έχουν εκδοθεί αποδείξεις. Ωστόσο, επειδή δεν υπάρχει ειδικό λογισμικό σε κεντρικό επίπεδο που να συνδέει το Τaxisnet με τα συστήματα χρέωσης καρτών, ο έλεγχος από απόσταση που θα μηδένιζε το σχετικό φαινόμενο δεν υπάρχει.

POS εξωτερικού

Η δεύτερη πιο διαδεδομένη πρακτική φοροδιαφυγής στην εποχή των POS είναι η εγκατάσταση και χρήση συσκευής POS η οποία, όμως, είναι συνδεδεμένη με τραπεζικό λογαριασμό στο εξωτερικό και ξένο σύστημα εκκαθάρισης πληρωμών. Με τη χρήση αυτών των συσκευών, η καταγραφή των χρεώσεων δεν γίνεται στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα, αλλά σε αλλοδαπό, με αποτέλεσμα να μην μπορεί εύκολα η ελληνική Εφορία να μάθει για αυτές τις συναλλαγές. Εκτός από το ότι όταν οι πληρωμές γίνονται σε αλλοδαπό POS δεν εκδίδονται αποδείξεις, η ύπαρξη αυτών των συσκευών είναι και παράνομη, βάσει της νομοθεσίας για τα capital controls. Μάλιστα, έχουν ήδη κατασχεθεί εκατοντάδες συσκευές POS που είναι συνδεδεμένες με αλλοδαπά συστήματα εκκαθάρισης πληρωμών. Συνήθως όποιος διαθέτει τέτοια συσκευή POS διαθέτει και μια “ελληνική” συσκευή την οποία επιδεικνύει στους ελεγκτές σε περίπτωση ελέγχου.

Δεύτερο POS

Η τρίτη “πατέντα” που χρησιμοποιούν όσοι επιθυμούν να αποφύγουν το δίχτυ των συσκευών POS είναι να διαθέτουν και μια δεύτερη συσκευή, η οποία, όμως, δεν είναι συνδεδεμένη με τραπεζικό λογαριασμό του επιχειρηματία, αλλά με τραπεζικό λογαριασμό τρίτου. Με αυτόν τον τρόπο ο επαγγελματίας συγκεντρώνει τις εισπράξεις του σε λογαριασμό που δεν είναι δεσμευμένος από την Εφορία ή τράπεζες –στη περίπτωση ληξιπρόθεσμων οφειλών–, ενώ αποφεύγει και την έκδοση αποδείξεων όταν δέχεται πληρωμές.

Τα “SOS” των υποχρεωτικών POS

Το αργότερο έως τις 27 Ιουλίου 2017 θα πρέπει σχεδόν όλες οι επιχειρήσεις και οι επαγγελματίες να έχουν εγκαταστήσει συσκευές ηλεκτρονικής χρέωσης POS. Στην περίπτωση που μια επιχείρηση έκανε έναρξη δραστηριότητας από τις 27 Ιουνίου έως τις 27 Ιουλίου θα πρέπει να εγκαταστήσει POS το αργότερο έως τις 27 Αυγούστου 2017. Όποια επιχείρηση πραγματοποιήσει έναρξη εργασιών από τις 28 Ιουλίου και μετά θα πρέπει να εγκαταστήσει POS εντός 30 ημερών από την έναρξη δραστηριότητας. Για παράδειγμα, αν μια επιχείρηση κάνει έναρξη δραστηριότητας στις 10 Αυγούστου, είναι υποχρεωμένη να εγκαταστήσει POS το αργότερο έως τις 9 Σεπτεμβρίου 2017.

Τo πρόστιμο για μη εγκατάσταση POS είναι 1.500 ευρώ, αλλά μειώνεται στο μισό εφόσον ο παραβάτης το εξοφλήσει εντός 30 ημερών από την κοινοποίησή του σε αυτόν ή αν εντός 30 ημερών από τον έλεγχο που του διενεργήθηκε προσκομίσει στην υπηρεσία που διενήργησε τον έλεγχο τιμολόγιο από το οποίο αποδεικνύεται ότι απέκτησε συσκευή POS. Επίσης, θα πρέπει να εγκαταστήσουν σε εμφανές σημείο του καταστήματος με κεφαλαία γράμματα την ένδειξη ότι “Ο ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΜΕ ΤΗ ΧΡΗΣΗ ΠΙΣΤΩΤΙΚΗΣ, ΧΡΕΩΣΤΙΚΗΣ ‘Η ΠΡΟΠΛΗΡΩΜΕΝΗΣ ΚΑΡΤΑΣ”, “CONSUMERS MAY PAY WITH CREDIT, DEBIT OR PREPAID CARD”. Αν δεν την έχει εγκαταστήσει, ή την έχει εγκαταστήσει σε μη εμφανές σημείο, ή με διατύπωση που δημιουργεί περιθώρια παρερμηνειών, τότε επιβάλλεται πρόστιμο 1.000 ευρώ.

Πηγή: http://medlabgr.blogspot.com