Αφανείς ήρωες πίσω από τις φλόγες

Η Κλεοπάτρα, είναι μία από τους δεκάδες αφανείς ήρωες που πριν λίγες μέρες,έδωσε τη δική της μάχη, μέσα στον καπνό και τις φλόγες, προσπαθώντας να βοηθήσει στην κατάσβεση των πυρκαγιών που έκαψαν τη χώρα μας.
Η ίδια, είναι 54 ετών, εργαζόμενη και μητέρα τριών παιδιών. Τη συναντήσαμε στον Κάλαμο, όπου για τέταρτη μέρα, έκανε τη βάρδιά της μαζί με άλλους Εθελοντές Σαμαρείτες, Διασώστες-Ναυαγοσώστες, έτοιμοι όλοι να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στη πυρόσβεση, στις Πρώτες Βοήθειες, αλλά και στη διανομή φαγητού και νερού σε πολίτες και πυροσβέστες. «Το πρωί πηγαίνω στη δουλειά μου και στη συνέχεια επιστρέφω εδώ για να κάνω τη βάρδιά μου. Η σωματική κούραση είναι μεγάλη, αλλά ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός είναι παντού στην ανάγκη. Όταν αγαπάς κάτι και το θέλεις πολύ, τίποτα δεν είναι δύσκολο. Πρέπει να βοηθήσουμε τους συμπολίτες μας και τους πυροσβέστες να φέρουν εις πέρας αυτή την πολύ δύσκολη κατάσταση», λέει η Κλεοπάτρα.
Η Κλεοπάτρα Καφετζή δεν είναι η πρώτη φορά που επιχειρεί σε πύρινα μέτωπα. Άλλωστε, είναι Εθελόντρια Σαμαρείτισα εδώ και 18 χρονιά, με μεγάλη εμπειρία και εκπαίδευση σε παρόμοιες καταστάσεις και στη Διαχείριση Κρίσεων και Καταστροφών. «Το μέγεθος της καταστροφής είναι πολύ μεγάλο και οι στιγμές που επιχειρούσαμε μέσα στις φωτιές πολύ έντονες. Δεν μπορείς να περιγράψεις με λόγια πως είναι να εγκλωβίζεσαι στις φλόγες. Είναι πάρα πολύ δύσκολο. Αν δεν πάρεις γρήγορες και σωστές αποφάσεις κινδυνεύεις. Είδαμε ζώα και σπίτια καμένα. Καταστράφηκαν περιουσίες. Μεταφέραμε ανθρώπους και ζώα σε ασφαλή σημεία. Οικογένειες που είχαν μια σακούλα με ότι μπόρεσαν να πάρουν από ρούχακαι φωτογραφίες των παππούδων τους. Παρείχαμε Πρώτες Βοήθειες στο ιατρείο που μας παραχώρησε ο Δήμος Ωρωπού. Τα περιστατικά που αντιμετωπίσαμε ήταν πολλά. Κυρίως πυροσβέστες που πάθαιναν θερμική εξάντληση».
Η φωνή της Κλεοπάτρας βγαίνει με δυσκολία. Πίνει λίγο νερό και συνεχίζει: «Όλοι οι Εθελοντές Σαμαρείτες έδωσαν την ψυχή τους και τους ευχαριστώ γι’ αυτό. Για παράδειγμα ο Γιώργος Κώνστας τρεις μέρες οδηγούσε μέσα στα μέτωπα της φωτιάς και ανεβοκατέβαζε Εθελοντές στην Αθήνα. Οι άνθρωποι μας σταματούσαν στο δρόμο και μας ρωτούσαν αν χρειαζόμαστε νερό ή φαγητό, αν είμαστε καλά. Κάποιοι ήθελαν να μας φιλοξενήσουν στα σπίτια τους και μας ευχαριστούσαν για όσα κάναμε. Είμαι περήφανη που ανήκω στον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό. Είμαι περήφανη για τους συναδέλφους μου. Όσο κρατάνε τα πόδια μου και όσο αντέχει η ψυχή μου θα προσπαθώ να κάνω αυτό για το οποίο γεννήθηκα, να βοηθάω τους συνανθρώπους μου».

Πηγή: http://medlabgr.blogspot.com