Μπορούμε να χαρίσουμε στον εαυτό μας οργασμούς μόνο με το μυαλό μας;

Ήταν στη δεκαετία του 1990 όταν ερευνητές του Rutgers University του Νιου Τζέρσεϊ μελέτησαν 10 γυναίκες που ισχυρίζονταν ότι μπορούσαν να βιώσουν οργασμό με τη βοήθεια της σκέψης τους και μόνο.

Οι επιστήμονες μέτρησαν αρκετούς δείκτες που συνδέονται με τον οργασμό, όπως τον καρδιακό ρυθμό, την πίεση του αίματος, τη διαστολή της κόρης των ματιών κ.λπ., και στη συνέχεια έβαλαν τις εν λόγω γυναίκες να αυτοϊκανοποιηθούν με τον παραδοσιακό τρόπο, βρίσκοντας ότι οι μετρήσεις στους φυσιολογικούς αυτούς δείκτες ήταν πρακτικά οι ίδιες!

Οι κυρίες δεν έλεγαν λοιπόν ψέματα, μπορώντας να παράγουν αυθεντικούς οργασμούς με μόνο όπλο το μυαλό τους, αν και οι επιστήμονες δεν είχαν ιδέα πώς στο καλό το κατάφερναν. Τις ρώτησαν, για παράδειγμα, τι εικόνες έφερναν στον νου τους για να βιώσουν οργασμό, μόνο που οι απαντήσεις τους ποίκιλαν καθοριστικά, κι έτσι δεν μπορούσαν να εξάγουν συμπέρασμα.

Σήμερα ξέρουμε ότι ο έλεγχος του οργασμού βασίζεται ολότελα στον εγκέφαλο, καθώς στη σεξουαλική απόλαυση ενεργοποιούνται ο μετωπιαίος φλοιός, ο ιππόκαμπος και η παρεγκεφαλίδα, διευκολύνοντας τη σεξουαλική διέγερση και συντονίζοντας τις μυϊκές συσπάσεις που λαμβάνουν χώρα στον οργασμό.

Την ίδια ώρα, ο κογχομετωπιαίος φλοιός και η αμυγδαλή απενεργοποιούνται, κάτι που καταλήγει σε μειωμένα επίπεδα φόβου, δημιουργώντας έτσι τις ιδανικές συναισθηματικές συνθήκες για την επίτευξη του οργασμού. Ο ερευνητής Barry Komisaruk της παλαιότερης μελέτης του Rutgers University μελετά πια τους εγκεφάλους των ανθρώπων που μπορούν να έχουν τέτοιους διαισθητικούς οργασμούς και μας λέει πως παρά το γεγονός ότι η έρευνά του είναι σε εξέλιξη, «πολλές από τις ίδιες εγκεφαλικές περιοχές ενεργοποιούνται από τους οργασμούς με τη σκέψη, όπως ακριβώς και με τους οργασμούς κατά τη σωματική αυτοδιέγερση».

Σε άλλη μελέτη, η ομάδα των ερευνητών βρήκε πως οι ίδιες εγκεφαλικές περιοχές ακτινοβολούν (ενεργοποιούνται δηλαδή) σε μαγνητικές τομογραφίες όταν οι άνθρωποι αγγίζουν τα γεννητικά τους όργανα ή όταν σκέφτονται απλώς πως τα αγγίζουν.

Είναι λοιπόν αυτός ο έλεγχος των συγκεκριμένων εγκεφαλικών δομών που επιτρέπει τέτοιους οργασμούς, αν και δεν είναι καθόλου εύκολος. Μέσω μιας πρωτοποριακής τεχνικής όμως, βιοανάδραση τη λένε, που χρησιμοποιείται ήδη σε ασθενείς που πάσχουν από σεξουαλικές δυσλειτουργίες για να αποκτούν μεγαλύτερο έλεγχο της εγκεφαλικής τους δραστηριότητας, μπορούμε να μάθουμε να ενεργοποιούμε κατά βούληση τους οργασμούς με τη σκέψη.

Ο Komisaruk υποστηρίζει ότι οι άνθρωποι που ελέγχουν νοητικά τους οργασμούς τους έχουν μάθει διαισθητικά πώς να χρησιμοποιούν «το δικό τους, εσωτερικό, σύστημα βιοανάδρασης», είναι δηλαδή «γνώστες των συναισθημάτων τους» και μπορούν να αναγνωρίσουν και να αναπαράγουν τις λεπτές αυτές διαφοροποιήσεις στην εγκεφαλική λειτουργία που ευθύνονται για τον οργασμό.

Αλλά και η Beverly Whipple, ερευνήτρια που ασχολείται ακριβώς με αυτό, μας λέει πως σε όρους καθαρής φυσιολογίας «δεν υπάρχει καμία διαφορά ανάμεσα στον οργασμό με τη σκέψη και τον οργασμό από την αυτοϊκανοποίηση».

Φαίνεται πως κάποιοι άνθρωποι είναι πιο συντονισμένοι εγκεφαλικά με τα γεννητικά τους όργανα και ενώ η Whipple παραδέχεται πως μπορούμε να μάθουμε πώς να χαρίζουμε στους εαυτούς μας οργασμούς αποκλειστικά με το μυαλό μας, καταλήγει πως «δεν μπορώ να πω πόσο εύκολο είναι ή πώς γίνεται στην πράξη»…