«Red Speedo»: Το ντόπινγκ ως πραγματικότητα

 Πρόκειται για την ιστορία ενός Αμερικανού κολυμβητή, του Ρέι, που έχει στόχο και τελικά καταφέρνει να προκριθεί στην ολυμπιακή ομάδα των ΗΠΑ. Η ηθική του πυξίδα αποπροσανατολίζεται όταν το ντόπινγκ μπαίνει απότομα στη ζωή του, ενώ σημαντικό ρόλο διαδραματίζουν όλοι όσοι σχηματίζουν τον κύκλο ενός πρωταθλητή. Ο προπονητής, η σύντροφος, ο μάνατζερ, οι χορηγοί. Άλλωστε κι ο τίτλος παραπέμπει στη γνωστή πολυεθνική εταιρία, παρότι Speedo είναι ο τύπος -και όχι η μάρκα- των μικροσκοπικών κολυμβητικών μαγιό. Ένα έργο που «ανέβηκε» το 2013 στην Ουάσινγκτον, το 2016 στη Νέα Υόρκη και το 2017 στη Νέα Ζηλανδία, με αξιόλογες κριτικές.

 Στην ελληνική παραγωγή, τη μετάφραση και σκηνοθεσία υπογράφει ο Βασίλης Μυριανθόπουλος («Μόλις Χώρισα») και εμφανίζονται κατά σειρά οι ηθοποιοί: Δημήτρης Λιακόπουλος (ατζέντης), Ανδρέας Βούλγαρης (κολυμβητής), Βαρβάρα Λάρμου (σύντροφος), ενώ τον ρόλο του προπονητή παίζει ο ίδιος ο σκηνοθέτης.

 Ο Βασίλης Μυριανθόπουλος παραχώρησε συνέντευξη στο ΑΠΕ-ΜΠΕ λίγα 24ωρα πριν από την πρεμιέρα του έργου που ανεβαίνει για 20 συνολικά παραστάσεις, στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης (ειδικά διαμορφωμένος υπόγειος χώρος), από τις 19 Απριλίου έως τις 20 Μαΐου, κάθε Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή και θα ξεκινά στις 21:00.

 Ακολουθεί η συνέντευξη του σκηνοθέτη Βασίλη Μυριανθόπουλου στον Γιώργο Μανταίο για το Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων:

 Μια θεατρική παράσταση με θέμα το ντόπινγκ. Ανατρεπτική οπωσδήποτε…

 Είναι ανατρεπτικός ο Χναθ. Στηρίζει πάνω σε αυτό, το σκάνδαλο του ντόπινγκ, τι συμβαίνει με την υποτιθέμενη ηθική που έχει ο καθένας μας. Στη συγκεκριμένη περίπτωση ο προπονητής, ο μάνατζερ και η πρώην σύντροφός του φυσικοθεραπεύτρια. Αυτή παίζει πολύ σημαντικό ρόλο αφού είναι εκείνη που σε κάποια στιγμή λέει στον πρωταγωνιστή “Έτσι είναι η φύση και δεν μπορείς να πας πιο πέρα, εκτός και αν…”. Ο πρωταθλητής φτάνει σε οριακό σημείο που θα αποφασίσει αν θα σταματήσει.

 Τίθεται λοιπόν θέμα ηθικής;

 Βέβαια! Διαβρώνεται η ηθική όλων, όταν πλέον πηγαίνουν για τα λεφτά και τη δόξα. Γίνεται σκληρό deal όπου όλοι χάνουν τον προσανατολισμό τους. Σε μια σκηνή ο δικηγόρος λέει “Το θέμα είναι πλέον να μην μας πιάσουν”. Δεν υπάρχουν αρχές, ξεκινούν νέοι κανόνες. Αυτό που εξετάζει το έργο είναι οι όψεις του ίδιου νομίματος. Από έξω κατακρίνεις. Από μέσα, δεν καταλαβαίνεις πότε έφτασες στο σημείο να υπερασπίζεσαι αυτό που κατέκρινες. Θεωρούμε φυσικό να κάνουν normalizing σε κάτι που θεωρούσαμε αδιανότητο.

 Δηλαδή το έργο αντιμετωπίζει το ντόπινγκ ως μία πραγματικότητα;

 Δεν λέμε πια αν υπάρχει ή δεν υπάρχει. Λέμε, υπάρχει και πόσο κοστίζει! Ένας προπονητής που υπεραμύνεται της ηθικής στην πρώτη σκηνή και στην τέταρτη τον έχει πουλήσει (τον αθλητή του). Μέσα στο έργο γίνεται αναφορά στον Ράιαν Λόχτι και στον Μάικλ Φελπς, αθλητές που ο ήρωάς μας έχει αντιμετωπίσει και έχει νικήσει για να γίνει μέλος της ολυμπιακής ομάδας. Είναι μυθοπλασία βέβαια. Ο συγγραφέας χρησιμοποιεί την πραγματικότητα ως σύμβολο.

 Είναι ένα έργο 80 λεπτών, απνευστί! Σαν πέντε γύροι πυγμαχίας που σε κάθε σκηνή κερδίζει άλλος και τελικά δεν καταλαβαίνεις αν ο νικητής είναι νικητής ή τελικά είναι ο μεγάλος ηττημένος.

 Το κόκκινο μαγιό speedo μεταφέρεται εύκολα στην ελληνική πραγματικότητα; Γιατί ο κόσμος ίσως το συνδέσει με την εταιρεία

 Η εταιρεία δεν συμμετείχε ποτέ. Ούτε στην Αμερική ούτε πουθενά. Δεν έχει να κάνει με τη Speedo, αλλά με τον τύπο του μαγιό. Γι΄αυτό κι εγώ έβαλα τον πρωταγωνιστή να φοράει (μάρκα) Arena για να μην υπάρχει αυτή η σύγχυση. Στο έργο, ωστόσο, ο ρόλος της Speedo είναι καθοριστικός, αφού από εκεί κυνηγούν τη μεγάλη τους χορηγία και θέλουν να κάνουν τον ήρωα, πρόσωπο της εταιρείας. Κλείνει το μεγάλο συμβόλαιο και από εκεί γίνεται όλη η ιστορία με τις αναβολικές ουσίες. Για να μη χαθεί το συμβόλαιο, να μη χαθεί η χορηγία.

 Επικρατεί δηλαδή η νοοτροπία “αφού το κάνουν όλοι, γιατί όχι εγώ”;

 Ακριβώς. Όσο ο ήρωας βλέπει ότι προχωράει, δεν βρίσκει κανένα ανήθικο στοιχείο σε αυτό. Θέλει να έχει ίση αντιμετώπιση με τους άλλους, που το κάνουν ούτως ή άλλως. Όταν ακούσεις τις δικαιολογίες ως θεατής, δεν θα διαφωνήσεις. Η ψυχή του θέλει κάτι και αυτό του το προσφέρει.

 Είναι ένα γερό έργο με τέσσερις ήρωες που έχουν πολύ σκοτεινά σημεία, αλλά δικαιολογούνται έως κάποιο σημείο.

 Λένε κάποιοι ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες κατάντησαν εμπόριο. Φυσικά και είναι εμπόριο από τη στιγμή που μπαίνουν μέσα οι χορηγοί. Αυτός που πληρώνει, θέλει επιδόσεις και δεν τον ενδιαφέρει ο τρόπος με τον οποίο θα επιτευχθούν. Για ποιο ιδεώδες μιλάμε;

 Το ντόπινγκ υπάρχει. Οκέι. Το σωστό ποιο είναι; Τα παρατάς και πας σπίτι σου; Δεν διεκδικείς το δίκαιό σου; Κανείς δεν μπορεί να απαντήσει με σιγουριά. Σε μια σκηνή υπάρχει ο μονόλογος του κολυμβητή που όταν τον ακούσεις, θα πεις: “Ναι έχει δίκιο”. Γιατί έχουμε πλέον διαβρωθεί…