“Ψίχουλα” η αποζημίωση του ΕΟΠΥΥ για τους τοκετούς, λένε τα μαιευτήρια

Την ώρα που οι γεννήσεις στη χώρα μας μειώνονται χρόνο με το χρόνο και η γήρανση του πληθυσμού παίρνει ανησυχητικές διαστάσεις, τα κίνητρα για την καταπολέμηση της υπογεννητικότητας, μέσω επιδομάτων ή επιπλέον φοροελαφρύνσεων, είναι σχεδόν ανύπαρκτα, όπως σημειώνουν στελέχη από την αγορά της Υγείας που παρακολουθούν από κοντά το δημογραφικό πρόβλημα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της έλλειψης κινήτρων, ενώ άλλες χώρες της E.E. προσπαθούν ήδη να αντιστρέψουν το κλίμα και λαμβάνουν μέτρα ενίσχυσης της οικογένειας, είναι οι τιμές αποζημίωσης του ΕΟΠΥΥ για τους τοκετούς.

Ο ΕΟΠΥΥ, εξηγούν παράγοντες από το χώρο των μαιευτικών κλινικών, αποζημιώνει έναν φυσιολογικό τοκετό με ποσό που κυμαίνεται από τα 161,51 έως τα 414,55 ευρώ ανάλογα με το ταμείο ασφάλισης και για καισαρική τομή από 269,19 έως 489,93 ευρώ, όταν είναι πολύπλοκο το περιστατικό, πλέον ΦΠΑ και μείον τις κρατήσεις για το δημόσιο. Όμως στην πράξη δίνει πίσω πολύ λιγότερα χρήματα, καθώς η μέση τιμή αποζημίωσης για φυσιολογικό τοκετό μετά τον ΦΠΑ και την παρακράτηση φόρου 8% κυμαίνεται μεταξύ 148,59 και 277,37 ευρώ και για την καισαρική τομή μεταξύ 247,65 και 346,72 ευρώ. Εκτός της αύξησης του ΦΠΑ από το 13% στο 23% χωρίς αντίστοιχη αύξηση προϋπολογισμού των κλινικών, ισχύουν οι μηχανισμοί περικοπών rebate και clawback (αναγκαστικές εκπτώσεις και επιστροφές αντίστοιχα). Όλα αυτά τη στιγμή που ο σκοπός ίδρυσης του ΕΟΠΥΥ στηρίχθηκε στο “άνοιγμα” των ιδιωτικών κλινικών και εν γένει του ιδιωτικού τομέα της περίθαλψης προς τους ασφαλισμένους.

Σημειώνεται πως το κόστος για πακέτο 3 διανυκτερεύσεων σε ιδιωτικό μαιευτήριο σε τρίκλινο δωμάτιο κυμαίνεται περίπου στα 1.500 ευρώ για φυσιολογικό τοκετό, μαζί με το ΦΠΑ, και στα 1.700 ευρώ για καισαρική. Οι τιμές ανεβαίνουν ανά κατηγορία δωματίου.

Το παράδοξο όμως είναι, όπως προσθέτουν, πως για έξοδα κηδείας υπάρχει μια γκάμα ποσών αποζημιώσεων που κυμαίνονται από 750 ευρώ περίπου για ασφαλισμένους του ΙΚΑ και φθάνουν έως τα 2.700 ευρώ για άμεσα ασφαλισμένος του ΤΣΑΥ. Κάνοντας μια σύγκριση μεγεθών, στελέχη της αγοράς σημειώνουν ότι ζούμε σε μια χώρα που το σύστημα δεν καλύπτει ούτε τα έξοδα της κηδείας επαρκώς, αλλά πολύ περισσότερο δεν καλύπτει τα έξοδα της γέννησης ενός παιδιού.

Όλα αυτά όταν από το 2015 μετά το ισοζύγιο γεννήσεων- θανάτων είναι αρνητικό, με τους θανάτους να είναι περισσότεροι από τις γεννήσεις, σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ. Η κατάσταση αυτή χειροτέρευσε στο 2017 όπως προκύπτει από στοιχεία του υπουργείου Εσωτερικών που δημοσιεύτηκαν πρόσφατα και δείχνουν ότι στο 2017 καταγράφηκε η μεγαλύτερη διαφορά κατά 34.947 άτομα, αφού καταγράφηκαν 123.079 θάνατοι και 88.132 γεννήσεις.

Στον αντίποδα, η γέννα στα δημόσια νοσοκομεία καλύπτεται χωρίς επιβάρυνση των ασφαλισμένων, όμως δεδομένων των ελλείψεων στο ΕΣΥ, και πάλι προκύπτουν επιπλέον έξοδα για υλικά ή φάρμακα, μέχρι στρώματα, αποκλειστική νοσοκόμα, τηλεόραση, ασθενοφόρο κοκ, χωρίς σε αυτά να υπολογίζεται τυχόν πρόσθετη αμοιβή του γιατρού. “Στα ιδιωτικά νοσοκομεία είναι δεδομένο ότι πρέπει να βάλεις το χέρι στην τσέπη και το ξέρεις πριν να μπεις. Όμως και στις δύο περιπτώσεις αναζητάς μια απάντηση στο εξής ερώτημα: Γιατί πληρώνω ασφαλιστικές εισφορές και μάλιστα τόσες πολλές για την υγεία; Προφανώς για να καλυφθούν οι ανάγκες όταν προκύψουν” ανέφερε χαρακτηριστικά στο Capital.gr στέλεχος ιδιωτικού μαιευτηρίου.

Από πέρσι ο Οργανισμός άρχισε σταδιακά να κάνει περικοπές στις τιμολογήσεις, υπογραμμίζουν φορείς του χώρου. “Μας είπαν ότι σε λίγο οι δαπάνες λειτουργίας του ΕΟΠΥΥ θα είναι μεγαλύτερες από τα ποσά που αποζημιώνει και πως κατανέμει τα λίγα χρήματα που έχει χωρίς επί μέρους κριτήρια. Ανέφεραν για παράδειγμα ότι τα χρήματα του ΕΟΠΥΥ για υγειονομικά υλικά και συμπληρώματα διατροφής υπερβαίνουν αυτών των ιδιωτικών κλινικών, τα ποσά για περιτοναϊκή κάθαρση ξεπερνούν τα 24 εκατ. ευρώ που είναι πολύ μεγαλύτερα από αυτά της ακτινοθεραπείας. Επίσης ο προϋπολογισμός για τις μονάδες εντατικής θεραπείας είναι μικρότερος από τον προϋπολογισμό για διάφορα είδη” τονίζουν, όπως φαίνεται στο ΦΕΚ με τα επιτρεπόμενα όρια δαπανών.