Η Novartis λαμβάνει θετική γνωμοδότηση από την επιτροπή CHMP για την οφατουμουμάμπη

Η Novartis λαμβάνει θετική γνωμοδότηση από την επιτροπή CHMP για την οφατουμουμάμπη, μια αυτοχορηγούμενη θεραπεία για ενήλικες ασθενείς με υποτροπιάζουσα πολλαπλή σκλήρυνση

• Η οφατουμουμάμπη είναι μια στοχευμένη θεραπεία κατά των Β-κυττάρων που προσφέρει ανώτερη αποτελεσματικότητα με παρόμοιο προφίλ ασφάλειας και ανοχής συγκριτικά με αυτό της τεριφλουνομίδης, μιας θεραπείας πρώτης γραμμής στην πολλαπλή σκλήρυνση
• Η γνωμοδότηση της επιτροπής CHMP βασίζεται σε δύο μελέτες Φάσης III, τις μελέτες ASCLEPIOS, οι οποίες ικανοποίησαν τα κύρια καταληκτικά σημεία όπου η οφατουμουμάμπη κατέδειξε μείωση των ετήσιων υποτροπών κατά περισσότερο από 50% έναντι της τεριφλουνομίδης και πέτυχε περισσότερο από 30% μείωση του σχετικού κινδύνου της τρίμηνης επιβεβαιωμένης εξέλιξης της αναπηρίας (CDP)

• Σε μια post hoc ανάλυση, σχεδόν εννέα από τους 10 ασθενείς που υποβλήθηκαν σε θεραπεία με οφατουμουμάμπη πέτυχαν κατάσταση απουσίας στοιχείων ενεργότητας της νόσου (NEDA-3) στο δεύτερο έτος της θεραπείας τους

• Εάν εγκριθεί, η οφατουμουμάμπη θα είναι η πρώτη και μοναδική αυτοχορηγούμενη, στοχευμένη θεραπεία κατά των Β-κυττάρων για ασθενείς με υποτροπιάζουσα πολλαπλή σκλήρυνση στην Ευρώπη

Η Novartis ανακοίνωσε ότι η Επιτροπή Φαρμάκων για Ανθρώπινη Χρήση (CHMP) του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Φαρμάκων (EMA) εξέδωσε θετική γνωμοδότηση και συνέστησε τη χορήγηση άδειας κυκλοφορίας στην οφατουμουμάμπη για τη θεραπεία υποτροπιαζουσών μορφών πολλαπλής σκλήρυνσης (RMS) σε ενήλικες με ενεργή νόσο, όπως ορίζεται βάσει κλινικών ή απεικονιστικών χαρακτηριστικών. Η οφατουμουμάμπη αποτελεί μια στοχευμένη θεραπεία κατά των Β-κυττάρων με ακριβή δοσολογία και τρόπο χορήγησης, η οποία έχει επιδείξει ανώτερη αποτελεσματικότητα με παρόμοιο προφίλ ασφάλειας συγκριτικά με αυτό της τεριφλουνομίδης, μιας θεραπείας πρώτης γραμμής στην πολλαπλή σκλήρυνση¹. Η οφατουμουμάμπη έχει τη δυνατότητα να καταστεί θεραπευτική επιλογή πρώτης επιλογής για ασθενείς με RMS που μπορούν να πραγματοποιούν αυτοχορήγηση του φαρμάκου στο σπίτι μία φορά το μήνα μέσω της πένας αυτοχορήγησης Sensoready^®.

«Στην πολλαπλή σκλήρυνση, ένας από τους κύριους στόχους της θεραπείας είναι η επίτευξη κατάστασης απουσίας στοιχείων ενεργότητας της νόσου όσο το δυνατόν νωρίτερα και για όσο το δυνατόν περισσότερο⁴», δήλωσε ο Δρ Xavier Montalban, Κέντρο Πολλαπλής Σκλήρυνσης της Καταλονίας (Cemcat), Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Vall d’Hebron. «Γνωρίζοντας ότι η πρώιμη έναρξη θεραπειών υψηλής αποτελεσματικότητας μπορεί να βελτιώσει τις μακροχρόνιες εκβάσεις⁵, είναι συναρπαστικό να βλέπουμε ότι η οφατουμουμάμπη έχει τη δυνατότητα να παρεμποδίσει τυχόν νέα ενεργότητα της νόσου και να βοηθήσει τους ασθενείς να διατηρήσουν τη νευρολογική τους λειτουργία και να επιβραδύνουν την επιδείνωση της αναπηρίας.»

Η γνωμοδότηση της επιτροπής CHMP βασίζεται σε αποτελέσματα από τις μελέτες Φάσης ΙΙΙ ASCLEPIOS I και II, στις οποίες η οφατουμουμάμπη κατέδειξε ανωτερότητα έναντι της τεριφλουνομίδης στη σημαντική μείωση του ετησιοποιημένου ρυθμού υποτροπών (ARR, πρωτεύον καταληκτικό σημείο), της τρίμηνης επιβεβαιωμένης εξέλιξης της αναπηρίας (CDP) και του αριθμού των βλαβών που προσλαμβάνουν γαδολίνιο (Gd+) T1 και νέων ή διευρυμένων βλαβών Τ2¹. Τα αποτελέσματα από αυτές τις δύο μελέτες δημοσιεύθηκαν στις 6-Αυγούστου-2020 στο τεύχος του επιστημονικού περιοδικού The New England Journal of Medicine.

Μια ξεχωριστή post hoc ανάλυση κατέδειξε ότι η οφατουμουμάμπη μπορεί να παρεμποδίσει τυχόν νέα ενεργότητα της νόσου σε ασθενείς με RMS, με σχεδόν εννέα στους 10 ασθενείς που υποβλήθηκαν σε θεραπεία με οφατουμουμάμπη να επιτυγχάνουν κατάσταση απουσίας στοιχείων ενεργότητας της νόσου (NEDA-3) στο δεύτερο έτος της θεραπείας τους.

Η επιτροπή CHMP συνέστησε την έγκριση της οφατουμουμάμπης με ένδειξη για τη θεραπεία ενήλικων ασθενών με RMS και ενεργή νόσο, όπως ορίζεται βάσει κλινικών ή απεικονιστικών χαρακτηριστικών. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα εξετάσει τη σύσταση της επιτροπής CHMP και θα εκδώσει την τελική της απόφαση σε δύο μήνες περίπου.

Τον Αύγουστο του 2020, ο Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων των Η.Π.Α., ενέκρινε την οφατουμουμάμπη ως ένεση για υποδόρια χορήγηση για τη θεραπεία της RMS, για να συμπεριλάβει το κλινικά μεμονωμένο σύνδρομο (CIS), την υποτροπιάζουσα-διαλείπουσα και την ενεργή δευτεροπαθώς προϊούσα μορφή της νόσου, σε ενήλικες. Στις 25-Ιανουαρίου-2021, η οφατουμουμάμπη εγκρίθηκε στον Καναδά για τη θεραπεία της υποτροπιάζουσας-διαλείπουσας πολλαπλής σκλήρυνσης (RRMS).

Σχετικά με την οφατουμουμάμπη

Η οφατουμουμάμπη είναι μια στοχευμένη θεραπεία κατά των Β-κυττάρων με ακριβή δοσολογία και τρόπο χορήγησης, η οποία παρέχει την ευελιξία της αυτοχορήγησης για ενήλικες με RMS. Πρόκειται για ένα αντι-CD20 μονοκλωνικό αντίσωμα (mAb) που χορηγείται από τον ίδιο τον ασθενή μία φορά το μήνα υπό τη μορφή υποδόριας ένεσης^1,3. Οι αρχικές δόσεις της οφατουμουμάμπης χορηγούνται στις Εβδομάδες 0, 1 και 2, με την πρώτη ένεση να πραγματοποιείται υπό την καθοδήγηση ενός επαγγελματία υγείας. Όπως φαίνεται σε προκλινικές μελέτες, η οφατουμουμάμπη πιστεύεται ότι δρα μέσω της σύνδεσής της σε έναν διακριτό επίτοπο στο μόριο CD20, επάγοντας έτσι ισχυρή λύση και εξάντληση των Β-κυττάρων⁸. Ο εκλεκτικός μηχανισμός δράσης και η υποδόρια χορήγηση της οφατουμουμάμπη επιτρέπουν την ακριβή μεταφορά της στους λεμφαδένες, εκεί όπου, στην περίπτωση της πολλαπλής σκλήρυνσης, απαιτείται εξάντληση των Β-κυττάρων και, προκλινικές μελέτες έχουν δείξει ότι μπορεί να διατηρήσει τα επίπεδα των Β-κυττάρων στον σπλήνα⁹. Η άπαξ μηνιαία δοσολόγηση της οφατουμουμάμπης διαφέρει από αυτή άλλων αντι-CD20 θεραπειών, καθώς επιτρέπει ταχύτερη αναπλήρωση του αριθμού των Β-κυττάρων, προσφέροντας μεγαλύτερη ευελιξία στην αντιμετώπιση της πολλαπλής σκλήρυνσης¹⁰. Η οφατουμουμάμπη αναπτύχθηκε αρχικά από τη Genmab και παραχωρήθηκε με άδεια στην GlaxoSmithKline. Η Novartis απέκτησε τα δικαιώματα της οφατουμουμάμπης από την GlaxoSmithKline για όλες τις ενδείξεις, περιλαμβανομένης της RMS, τον Δεκέμβριο του 2015¹¹.

Σχετικά με τις μελέτες ASCLEPIOS I και II

Οι μελέτες ASCLEPIOS I και II είναι δίδυμες, πανομοιότυπου σχεδιασμού, ευέλικτης διάρκειας (έως και 30 μηνών), διπλά τυφλές, τυχαιοποιημένες, πολυκεντρικές μελέτες Φάσης ΙΙΙ, για την αξιολόγηση της ασφάλειας και της αποτελεσματικότητας των άπαξ μηνιαίως υποδορίως χορηγούμενων ενέσεων οφατουμουμάμπης 20 mg έναντι των άπαξ ημερησίως από του στόματος λαμβανόμενων δισκίων τεριφλουνομίδης σε ενήλικες με RMS. Στις μελέτες ASCLEPIOS I και II εντάχθηκαν 1.882 ασθενείς με πολλαπλή σκλήρυνση, ηλικίας μεταξύ 18 και 55 ετών, με βαθμολογία στη Διευρυμένη Κλίμακα Κατάστασης Αναπηρίας (EDSS) που κυμαινόταν μεταξύ 0 και 5,5¹. Οι μελέτες πραγματοποιήθηκαν σε περισσότερα από 350 κέντρα σε 37 χώρες¹². Η οφατουμουμάμπη κατέδειξε σημαντική μείωση στο ποσοστό ARR κατά 51% (0,11 έναντι 0,22) και κατά 59% (0,10 έναντι 0,25) συγκριτικά με την τεριφλουνομίδη (P<,001 και στις δύο μελέτες) στις μελέτες ASCLEPIOS I και II, αντίστοιχα (πρωτεύον καταληκτικό σημείο). Η οφατουμουμάμπη κατέδειξε επίσης 34,4% (P=,002) μείωση του σχετικού κινδύνου τρίμηνης επιβεβαιωμένης εξέλιξης της αναπηρίας (CDP) συγκριτικά με την τεριφλουνομίδη, όπως ορίζεται στις μελέτες ASCLEPIOS.

Η οφατουμουμάμπη κατέδειξε σημαντική μείωση τόσο των βλαβών που προσλαμβάνουν γαδολίνιο (Gd+) στην ακολουθία T1 όσο και των νέων ή διευρυμένων βλαβών T2. Μείωσε σημαντικά τον μέσο αριθμό τόσο των βλαβών που προσλαμβάνουν γαδολίνιο (Gd+) στην ακολουθία T1 (98% και 94% σχετική μείωση στις μελέτες ASCLEPIOS I και II, αντίστοιχα, αμφότερες οι τιμές P<,001) όσο και των νέων ή διευρυμένων βλαβών T2 (82% και 85% σχετική μείωση στις μελέτες ASCLEPIOS I και II, αντίστοιχα, αμφότερες οι τιμές P<,001) έναντι της τεριφλουνομίδης¹.

Η οφατουμουμάμπη είχε παρόμοιο προφίλ ασφάλειας με την τεριφλουνομίδη, με τη συχνότητα των σοβαρών λοιμώξεων και των κακοηθειών να είναι παρόμοια και στις δύο ομάδες θεραπείας. Η λοίμωξη του ανώτερου αναπνευστικού, η κεφαλαλγία, οι σχετιζόμενες με την ένεση αντιδράσεις και οι τοπικές αντιδράσεις στο σημείο της ένεσης ήταν οι συχνότερα παρατηρούμενες ανεπιθύμητες ενέργειες με την οφατουμουμάμπη (συχνότητα εμφάνισης  μεγαλύτερη του 10%).

Μια ξεχωριστή post hoc ανάλυση κατέδειξε ότι η οφατουμουμάμπη μπορεί να παρεμποδίσει τυχόν νέα ενεργότητα της νόσου σε ασθενείς με RMS. Έδειξε ότι οι πιθανότητες επίτευξης κατάστασης NEDA-3 (απουσία υποτροπών, απουσία βλαβών στη μαγνητική τομογραφία και απουσία επιδείνωσης της αναπηρίας συνδυαστικά) με την οφατουμουμάμπη έναντι της τεριφλουνομίδης ήταν >3 φορές υψηλότερες στους Μήνες 0-12 (47,0% έναντι 24,5% των ασθενών, P<,001) και >8 φορές υψηλότερες στους Μήνες 12–24 (87,8% έναντι 48,2% των ασθενών, P<,001).

Συνολικά, η οφατουμουμάμπη, ένα αντίσωμα που στοχεύει τα CD20 θετικά B-κύτταρα, παρείχε ανώτερη αποτελεσματικότητα και κατέδειξε προφίλ ασφάλειας και ανοχής με ποσοστά λοίμωξης παρόμοια με αυτά της τεριφλουνομίδης.

Σχετικά με τη μελέτη APLIOS

Η μελέτη APLIOS είναι μια ανοικτή μελέτη βιοϊσοδυναμίας Φάσης ΙΙ και διάρκειας 12 εβδομάδων, για τον προσδιορισμό της έναρξης της εξάντλησης των Β-κυττάρων με υποδόριες μηνιαίες ενέσεις οφατουμουμάμπης και της βιοϊσοδυναμίας της υποδόριας χορήγησης της οφατουμουμάμπης μέσω προγεμισμένης σύριγγας—όπως χρησιμοποιείται στις μελέτες ASCLEPIOS I και II—και μέσω συσκευής τύπου πένας Sensoready σε ασθενείς με RMS. Οι ασθενείς τυχαιοποιήθηκαν ανάλογα με τη συσκευή και το σημείο της ένεσης, συμπεριλαμβανομένης της κοιλιακής χώρας και του μηρού. Η εξάντληση των Β-κυττάρων μετρήθηκε εννέα φορές σε διάστημα 12 εβδομάδων και οι αριθμοί των Gd+ βλαβών αξιολογήθηκαν κατά την αρχική εκτίμηση και στις Εβδομάδες 4, 8 και 12. Ανεξάρτητα από τη συσκευή ή το σημείο της ένεσης, οι υποδόριες μηνιαίες ενέσεις οφατουμουμάμπης 20mg οδήγησαν σε ταχεία, σχεδόν πλήρη και παρατεταμένη εξάντληση των Β-κυττάρων. Το ποσοστό των ασθενών με συγκεντρώσεις Β-κυττάρων <10 κυττάρων/μL ήταν >65% μετά από την πρώτη ένεση μέχρι την Ημέρα 7, 94% μέχρι την Εβδομάδα 4 και διατηρήθηκε σε ποσοστό >95% σε όλες τις ακόλουθες ενέσεις. Η θεραπεία με οφατουμουμάμπη μείωσε τον μέσο αριθμό Gd+ βλαβών από την αρχική εκτίμηση (1,5) σε 0,8, 0,3 και 0,1 μέχρι τις Εβδομάδες 4, 8 και 12, αντίστοιχα. Το ποσοστό των ασθενών χωρίς Gd+ βλάβες στα αντίστοιχα χρονικά σημεία ήταν 66,5%, 86,7% και 94,1%, αντίστοιχα.

Οι μελέτες ASCLEPIOS και APLIOS αποτελούν μέρος του προγράμματος AXIOS, του γενικότερου κλινικού προγράμματος ανάπτυξης της οφατουμουμάμπης, το οποίο θα επεκτείνει τις ενδείξεις της οφατουμουμάμπης στην πολλαπλή σκλήρυνση.

Σχετικά με την πολλαπλή σκλήρυνση

Η πολλαπλή σκλήρυνση είναι μια χρόνια φλεγμονώδης νόσος του κεντρικού νευρικού συστήματος, η οποία χαρακτηρίζεται από καταστροφή της μυελίνης και αξονική βλάβη στον εγκέφαλο, τα οπτικά νεύρα και τον νωτιαίο μυελό¹³. Η πολλαπλή σκλήρυνση, η οποία προσβάλει περίπου 2,8 εκατομμύρια άτομα παγκοσμίως¹⁴, μπορεί να διακριθεί σε τέσσερις κύριους τύπους πολλαπλής σκλήρυνσης: το κλινικά απομονωμένο σύνδρομο (CIS), την υποτροπιάζουσα-διαλείπουσα νόσο (RRMS), τη δευτεροπαθώς προϊούσα νόσο (SPMS) και την πρωτοπαθώς προϊούσα νόσο (PPMS)¹⁵. Η διάκριση των διαφόρων μορφών της πολλαπλής σκλήρυνσης βασίζεται στο εάν ένας ασθενής εμφανίζει υποτροπές (σαφώς καθορισμένα οξέα φλεγμονώδη επεισόδια επιδεινούμενης νευρολογικής λειτουργίας) και/ή εάν εμφανίζει εξέλιξη της νευρολογικής βλάβης και της αναπηρίας από την έναρξη της νόσου¹³.

Η Novartis στον τομέα των νευροεπιστημών

Η Novartis φέρει μεγάλη κληρονομιά και ισχυρή συνεχιζόμενη δέσμευση στον τομέα των νευροεπιστημών για την παροχή καινοτόμων θεραπειών σε ασθενείς που υποφέρουν από νευρολογικές και νευροψυχιατρικές παθήσεις όπου υπάρχει μεγάλη μη ικανοποιούμενη ανάγκη. Δεσμευόμαστε να υποστηρίζουμε ασθενείς και ιατρούς με τη φιλοδοξία μας να πρωτοπορούμε, να αναπτύσσουμε και να παρέχουμε θεραπείες σε τέσσερις πυλώνες: πολλαπλή σκλήρυνση, παιδιατρική νευρολογία, νευροεκφύλιση και νευροψυχιατρική.