Νόμιμο και Ηθικό, Παράνομο και Ανήθικο η μήπως τελικά μπορεί το Νόμιμο να είναι Ανήθικο και το παράνομο ηθικό;

του Λεωνίδα Αναγνώστου

Πρόσφατα οι Υπουργοί Υγείας (Ξανθός Πολάκης) υπέγραψαν μια Υπουργική απόφαση κατ’ εντολή των επικυρίαρχων Ευρωπαίων δανειστών ως προαπαιτούμενο της δόσης Δεκεμβρίου με την οποίαν υποκοστολογούν τις Ιατρικές Εργαστηριακές Πράξεις μεσοσταθμικά κατά 43-46 %.

Σημειωτέων ότι το 2013 είχε προηγηθεί μια άλλη μείωση των ίδιων εξετάσεων πάλι μεσοσταθμικά 26 % .

Ολες οι μειώσεις γίνονται στις από το κράτος αυθαίρετα τιμολογημένες (όχι κοστολογημένες) ιατρικές εξετάσεις και αγγίζουν σε μειώσεις το 70 %.

Η έκδοση Υπουργικής Απόφασης δίνει νομιμότητα στην ενέργεια της πολιτείας.

Πόσο όμως ηθική είναι αυτή η νομιμότητα;

Η έκφραση από την πολιτική ηγεσία του πόνου (ψυχικού φαντάζομαι) για την έκδοση αυτής της Υ.Α. σηματοδοτεί ότι αυτή η απόφαση στερείται ηθικού ερείσματος για δύο λόγους

1. Γιατί παίρνει ένα οριζόντιο μέτρο για την εξοικονόμηση 150.000.000 που φαίνεται ότι λείπουν από τον προϋπολογισμό του ΕΟΠΥΥ και τον χρεώνει σε 3000-3500 Εργαστήρια και εργαστηριακούς γιατρούς αντί να τον κατανείμει στους 10.000.000 Έλληνες πολίτες ασφαλισμένους, μέσα στους οποίους ενυπάρχουν και οι εργαστηριακοί γιατροί και οι επιχειρηματίες της υγείας, που καταναλώνουν τις ιατρικές υπηρεσίες.

2. Γνωρίζουμε όλοι και το γνωρίζει και η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου ότι στην ενδελεχή μελέτη της συνταγογράφησης έχουν παρατηρηθεί φαινόμενα πλαστών και πλασματικών εξετάσεων που κατά τους στατιστικολόγους αγγίζει το 30 % των συνταγών σε εξετάσεις και φάρμακο.

Αυτή η παράνομη συνταγογράφηση που κατά καιρούς δημοσιοποιείται υπό την μορφή σκανδάλων δεν συλλαμβάνεται με την μείωση των τιμών, αντίθετα μπορώ να ισχυριστώ μετά βεβαιότητας ότι η παράνομη αυτή συνταγογράφηση θα αυξηθεί αντισταθμιστικά αφού παραμένει ασύλληπτη από την πολιτεία.

Η Πολιτική ηγεσία του Υπουργείου είναι γνώστης του φαινομένου της παράνομης συνταγογράφησης όπως είναι και γνώστης των μεθόδων που χρησιμοποιούν οι συνταγογράφοι καθώς και των αντιμέτρων που χρειάζονται για να εξαλειφτεί το φαινόμενο και προς αυτή την κατεύθυνση δεν υπάρχει κανένα μέτρο ορατό η τουλάχιστον που να έχει εξαγγελθεί .

Η κατά 70 % μείωση των αμοιβών των εργαστηρίων σε σχέση με το 1991 οδηγεί ευθέως σε χρεοκοπία και λουκέτο όλων των μικρομεσαίων ιατρικών εργαστηρίων αφήνοντας ελεύθερο πεδίο σε ελάχιστες αλυσίδες που θα μονοπωλήσουν την ΠΦΥ αφού ο λεγόμενος Δημόσιος Τομέας (ΙΚΑ και Νοσοκομεία) είτε από έλλειψη προσωπικού είτε από έλλειψη υλικών, υποδομής και κονδυλίων υπολειτουργεί.

Πως μπορεί να αντιμετωπιστεί το θέμα χωρίς να κλείσουν τα εργαστήρια για οικονομικούς λόγους και να συνεχίσουν οι ασφαλισμένοι να εξυπηρετούνται από τον γιατρό της γειτονιάς;

Πρέπει να βρεθούν εκείνοι οι τρόποι που θα τα διατηρήσουν οικονομικά βιώσιμα τα εργαστήρια παρέχοντας πάντα σωστές και ποιοτικές υπηρεσίες

Ο ένας τρόπος είναι να διακόψουν τα εργαστήρια την σύμβαση με τον ΕΟΠΥΥ κάτι που είναι και νόμιμο και ηθικό αλλά οι ασθενείς δεν θα μπορούν να κάνουν εύκολα και σε real time τις εργαστηριακές διαγνωστικές εξετάσεις τους.

Ο δεύτερος τρόπος είναι τα εργαστήρια να εισπράττουν από το ασθενή την διαφορά της κρατικής τιμής με την ασφαλιστική τιμή κάτι που πιθανόν να είναι παράνομο αλλά έχει ηθικό έρεισμα που απορρέει από την ίδια ακριβώς πρακτική με το φάρμακο όπου ο σφαλισμένος πληρώνει την διαφορά της εμπορικής από την τιμή ΕΟΠΥΥ. Ένα δεύτερο έρεισμα για την ηθική καταξίωση των εργαστηρίων να εισπράττουν την κρατική τιμή είναι η το δικαίωμα και υποχρέωσή των εργαστηριακών γιατρών απέναντι στις οικογένειές τους και στους εργαζόμενους στα εργαστήρια να διατηρήσουν τα εργαστήρια βιώσιμα , τις θέσεις εργασίας αλώβητες και να παρέχουν απρόσκοπτα τις υπηρεσίες τους.